بهبود پرخاشگری دانش آموزان در محیط مدرسه

دوره نوجوانی دوره حساسی است و سازگاری اجتماعی نوجوانان دستخوش تحولات عاطفی، جسمانی و ذهنی فوق العاده شدیدی می شود و هنوز بهطور کامل رشد نیافته است. تاخیر در بلوغ عاطفی به دنبال خود مشکلات جدی در روابط بین فردی در نوجوانان و چالشهای اجتماعی برای آنان پدید می آورد. نوجوانان با بهکارگیری مهارتهای اجتماعی می توانند جایگاه خود را میان مراودات اجتماعی و ارتباط با همسالان خود و بزرگسالان پیدا کنند و مورد پذیرش اجتماعی قرار گیرند. نوجوانان با مشکلات عاطفی مانند پرخاشگری به سهولت به وسیله والدین، معلمان قابلشناسایی هستند. اینگونه ویژگیها که تعارض شدیدی را میان والدین و نوجوانان ایجاد میکند مانع برقراری رابطه میان همسالان میشود و بر تواناییهای یادگیری نوجوان اثر منفی میگذارد. نوجوانان پرخاشگر علاوه بر اینکه بر قربانیان پرخاشگری خود لطمه وارد میکنند، خودشان قربانی رشد ناسالم در طول دوران رشدشان هستند. ادبیات پژوهشی حاکی از آن است که پیامدهای منفی بسیاری با رفتار پرخاشگرانه توام است. نوجوانان پرخاشگر معمولا توان مهار رفتار خود را ندارند و معیارها و ارزشهای جامعهای را که در آن زندگی میکنند، بهراحتی زیر پا میگذارند. استفاده از نظرات پژوهشگران به عنوان یکی از بهترین روش های تحقیق در زمینه بهبود پرخاشگری دانش آموزان بیان شده است. با توجه به چندین ابعاد و جنبه مختلف مرتبط با این مسئله، ارائه اطلاعات جامع از فاکتورهای تحقیقاتی آن می تواند چالش برانگیز باشد. پژوهشها نشان داده اند که حدود نیمی از دانش آموزان مشکلات سازگاری دارند و بهنوعی درگیر پرخاشگری هستند. شاید یکی از دلایل اصلی این حجم بالای پرخاشگری در بین دانش آموزان فﻘدان کلمات یا مهارتهای لازم برای حل مشکلات در برخورد با همکلاسیها و اولیای مدرسه باشد. طبق مصاحبه ها و صحبت هایی که با دانش آموزان مدرسه صورت گرفت مشخص شد ریشه عوامل پرخاشگری دانش آموزان معمولا ترکیبی از عوامل خانوادگی، اجتماعی، روان شناختی و محیطی هستند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، پرخاشگری ، مدرسه.