ارزیابی خواص شیمیایی، مکانیکی و نوری فیلمهای خوراکی بر پایه پوره کدومسمایی به کمک روش سطح پاسخ

امروزه استفاده از پوشش ها و فیلم های خوراکی یا زیست تخریب پذیر در بسته بندی مواد غذایی نه تنها از بعد تغذیه ای و بازارپسندی حائز اهمیت است بلکه ازنظر عدم آسیب به محیط زیست و استفاده بهینه از منابع طبیعی تجدیدپذیر نیز مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این پژوهش بهینه سازی فرمولاسیون فیلم خوراکی بر پایه کدومسمایی (ماده اصلی پیکره فیلم) با استفاده از غلظت-های مختلف کربوکسی متیل سلولز (CMC) (۹/۰-۱/۰ گرم، عامل ساختار دهنده و استحکام) ، کتیرا (۴/۰-۰ گرم، عامل ساختار دهنده و استحکام) و گلیسرول (۵/۶-۵/۱ گرم، به عنوان پلاستی سایزر) بود. سپس، برخی ویژگی های فیلم خوراکی شامل کدورت، پارامترهای رنگی (L*a*b*، درجه سیری، اندیس های سفیدی و زردی)، خصوصیات مکانیکی و دانسیته فیلم های حاصله با روش ها و استانداردهای مربوطه ارزیابی گردید. طراحی آزمایش ها و بهینه سازی فرمولاسیون به کمک روش آماری سطح پاسخ، طرح مرکب مرکزی انجام شد. طبق نتایج به دست آمده افزایش مقدار CMC سبب افزایش مقاومت به کشش و کشش پذیری فیلم ها شد (۰۵/۰>p). کتیرا تا غلظت ۲/۰ گرم سبب افزایش کشش پذیری شده و در مقادیر بالاتر عامل شکننده شدن فیلم ها گردید. افزایش مقدار کتیرا کدورت فیلم ها را نیز افزایش داد (۰۵/۰>p). گلیسرول بیشترین اثر معنی دار را روی متغیرهای وابسته داشت؛ با افزایش مقدار گلیسرول کشش پذیری و دانسیته (۰۵/۰>p) افزایش یافتند و مقاومت به کشش و مدول الاستیک (۰۱/۰>p) کاهش یافتند. با افزایش کتیرا تا میزان ۲/۰ گرم سیری رنگ و اندیس زردی کاهش و اندیس سفیدی فیلم ها افزایش یافت و در مقادیر بیش از ۲/۰ گرم سیری رنگ و اندیس زردی افزایش و اندیس سفیدی فیلم ها کاهش یافت (۰۵/۰>p). نتایج حاصل از بهینه سازی فرمولاسیون نشان داد که مطلوبیت در مقادیر بالای کتیرا و پایین CMC بیشتر بوده و بهترین فرمولاسیون حاوی ۱۴/۰ گرمCMC ، ۲۵/۰ گرم کتیرا و ۸۸/۱ گرم گلیسرول بود.

کلیدواژه ها:

کتیرا