مقایسه تطبیقی راهبردهای تدریس در آموزش سنتی و نوین

آموزش همواره به عنوان وسیله ای درجهت ارتقاء کیفیت عملکرد و حل مشکلات مدیریت مدنظر قرار می گیرد و فقدان آن نیز یکی از مسائل اساسی واحد هر سازمان را تشکیل می دهد. همچنین آموزش یک وظیفه ی اساسی در سازمان ها و یک فرایند مداوم و همیشگی در سازمان است. تاثیری که پیشرفت فن آوری بر حوزه آموزش داشته، در قالب آموزش الکترونیکی بروز کرده است که یکی از تحولات مهم در عرصه کاربرد فناوری در فرآیند یادگیری می باشد و به تمام شکل های یاددهی- یادگیری اطلاق می شود که به شیوه الکترونیکی اجرا و پشتیبانی می شود. آموزش مجازی می تواند طیفی از فعالیت ها را برای حمایت آموزش پوشش داده و به عنوان یک پارادایم جدید در آموزش مدرن تلقی شود که با استفاده از رسانه های الکترونیکی، فناوری های آموزشی و فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش میسر می شود. پیاده سازی سیستم آموزش الکترونیکی در آموزش عالی یک تغییر چشمگیر را در آموزش و یادگیری فراهم می سازد که می تواند محیط یادگیری جایگزین و نوآورانه در مقایسه با یادگیری سنتی ارائه کند و در جنبه های مختلف سبب ایجاد تحول در امر آموزش شود. راهبردهای تدریس همان فرایند آموزش هستند که با توجه به رویکردهای مختلف، یعنی الگوها متفاوت است. معلم با توجه به الگویی که انتخاب می کند، برنامه درسی خودش را طراحی کرده و از راهبردهای تدریس استفاده می کند. الگوی تدریس چارچوب ویژه ای است که عناصر مهم تدریس در درون آن قابل مطالعه است. هر چه تعداد الگوهای تدریسی که فرد بر آن تسلط دارد بیشتر باشد، طراحی برنامه های آموزشی متنوع تر و بهتر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، معلمان ، تدریس سنتی و نوین ، یادگیری دانش آموزان