بررسی تاثیر تیواوره بر ریزساختار و خواص خوردگی پوشش های نیکل – فسفر اعمال شده به روش الکترولس

جهت بررسی تاثیر پایدار کننده بر ریزساختار و خواص خوردگی پوشش های الکترولس نیکل – فسفر، ppm ۳ - ۷/۰ تیواوره در حمام پوشش الکترولس حل و پوشش های مورد نظر بر زیرلایه های فولاد ۳۷St اعمال شدند. از آنالیزهای SEM، AFM و EDS به ترتیب جهت بررسی مورفولوژی، توپوگرافی پوشش ها و عناصر موجود در آنها استفاده شدند. آزمون میکروسختی برای ارزیابی سختی پوشش ها صورت پذیرفت. رفتار خوردگی پوشش ها در ۵/۳ درصد وزنی کلرید سدیم با استفاده از آزمون پلاریزاسیون تافل و روش طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. مشاهده شد که در غلظت ppm ۷/۰ تیواوره، محلول بعد از ۱۰ دقیقه تجزیه شد اما محلول الکترولس حاوی ppm ۱-۳ تیواوره در طول آزمایش (یک ساعت) پایدار بود. محلول حاوی ppm ۱ بیشترین سرعت پوشش دهی را داشت (µm/h۲۱/۱۰) که با افزایش غلظت تیواوره به ppm ۳ سرعت پوشش دهی به µm/h ۵/۲ افت کرد. با افزایش غلظت تیواوره ازppm ۱ تا ppm ۳، درصد وزنی فسفر از ۱۲ به ۲ کاهش یافت که باعث تغییر ساختار از آمورف یه کریستالی و افت سختی از ۱۵±۶۱۰ ویکرز به ۲۰±۱۹۸ ویکرز شد. با افزایش میزان تیواوره در حمام الکترولس ازppm ۱ تا ppm ۳، مقاومت به خوردگی افت کرد بدین صورت که دانسیته جریان خوردگی از A.cm-۲۷-۱۰ ×۹۱/۶ به ۶-۱۰ ×۰۷/۴ افزایش و مقاومت انتقال بار برای پوشش های الکترولس نیکل- فسفر از cm۲.Ω ۳۱۵۱ به cm۲.Ω ۶۲۵ کاهش یافت. نتایج بدست آمده می تواند به دلیل جذب تیواوره بر سطح زیرلایه یا پوشش نیکل – فسفر و جلوگیری از ادامه فرایند الکترولس باشد.

کلیدواژه ها:

پوشش الکترولس ، تیواوره ، مورفولوژی ، خوردگی ، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی