نقش ترومای کودکی، استرس روانی اجتماعی و تعارضات بین فردی در پیش بینی اقدام به خودکشی: عامل واسطه ای سلامت جسمانی: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: خودکشی یکی از علل مرگ و میر در سراسر دنیا است که موجب تاثیر بلندمدت بر خانواده، اجتماع و اقتصاد می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش ترومای کودکی، استرس روانی-اجتماعی و تعارضات بین فردی در پیش بینی اقدام به خودکشی به واسطه سلامت جسمانی بود. مواد و روش­ها: در یک طرح توصیفی از میان افراد ساکن در استان البرز و تهران در بازه سنی ۱۸ تا ۵۰ سال در بهار ۱۴۰۰ تا تابستان ۱۴۰۱، ۴۰۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از پرسش نامه ترومای کودکی Bernstein و همکاران (۱۹۹۴)، زمینه یابی سلامت Ware و Sherbourne (۱۹۹۲)، پرسش نامه اقدام به خودکشی Cull و Gill (۱۹۸۸)، مقیاس درجه­بندی سازگاری مجدد اجتماعی Holmes و Rahe (۱۹۶۷)، و پرسش نامه تعارضات بین فردی Pierce و همکاران (۱۹۹۱) جمع­آوری و توسط روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج نشان داد ترومای کودکی (۲۱۷/۰=β، ۰۰۱/۰P<) و استرس روانی اجتماعی (۳۸۵/۰=β، ۰۰۱/۰P<) بر اقدام به خودکشی اثر مثبت و معناداری دارد. هم­چنین، تعارضات بین فردی بر اقدام به خودکشی اثر منفی و معناداری داشت (۱۳۰/۰-=β، ۰۴۷/۰=P). به­علاوه، اثر غیرمستقیم ترومای کودکی، استرس روانی اجتماعی و تعارضات بین فردی بر اقدام به خودکشی از طریق سلامت جسمانی معنادار بود (۰۵/۰>P). نتیجه­گیری: ترومای کودکی، استرس روانی اجتماعی و تعارضات بین فردی به­طور مستقیم و نیز با کاهش سلامت جسمانی میتوانند عامل خطری برای اقدام به خودکشی باشند. پیشنهاد میشود متخصصان سلامت روان در تدوین برنامه های پیش گیرانه و مداخله­ای در زمینه­ خودکشی، این عوامل را مورد نظر قرار دهند. واژه های کلیدی: ترومای کودکی، استرس، تعارضات روان شناختی، سلامت، اقدام به خودکشی

کلیدواژه ها:

Childhood trauma ، Stress ، Psychological conflicts ، Health ، Suicide attempt ، ترومای کودکی ، استرس ، تعارضات روان شناختی ، سلامت ، اقدام به خودکشی