تعیین چارچوب نظام ثبت ملی گزارش موردی بالینی

مقدمه/ بیان مساله : وجود یک رویکرد سیستماتیک برای ثبت گزارش موردی بالینی می تواند علاوه بر کمک به اشتراک گذاری تجارب بالینی بین پزشکان متخصص بالینی در تخصص مربوطه، نقش مهمی در آموزش دانشجویان مقطع دستیاری و کارورز و همچنین تحقیقات پزشکی داشته باشد. لذا در برخی از کشورهای توسعه یافته، نظام ثبت گزارش موردی بالینی ایجاد شده است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین چارچوب نظام ثبت ملی گزارش موردی بالینی، برای ایران بود. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری است که در سال ۱۴۰۲ در دو مرحله، انجام شده است. در مرحله اول، به منظور تعیین الزامات مورد نیاز برای طراحی و پیاده سازی یک نظام ثبت ملی گزارش موردی بالینی، جستو در منابع الکترونیک با ترکیبی از کلید واژه های انگلیسی انجام گردید. منابع مورد بررسی شامل مقالات(در پایگاه های اطلاعاتی PubMed و Google Scholar) در ارتباط با طراحی و پیاده سازی نظام ثبت بیماری، نظام های ثبت مشابه در سایر کشورها(مثل نظام ثبت بیماری های نادر در اتحادیه اروپا)، سامانه ها و فرم-های الکترونیک برای ثبت موردی (eCR)، و مجموعه حداقل داده های استاندارد، بودند. در مرحله دوم به منظور بررسی امکان پذیری پیاده سازی این نظام ثبت در ایران، در یک مطالعه کیفی فرایند ثبت و گزارش دهی داده های بالینی در ساختار نظام سلامت ایران مورد بررسی قرار گرفت. در این مرحله نظام های ثبت ملی بیماری ها در ایران (مثل نظام ثبت سرطان جمعیتی)، سامانه پرونده الکترونیک سلامت(سپاس)، و فرایند ثبت داده ها در مدارک پزشکی بیماران، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها فرم استخراج داده بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل محتوا، تحلیل شدند.

کلیدواژه ها:

نظام ثبت بیماری ، گزارش موردی بالینی ، پایگاه داده