ضرورت پایش کیفیت آموزش در عرصه بالینی : مطالعه موردی بررسی میزان رضایت دانشجویان از وضعیت آموزشی بالینی رشته های پزشکی در بیمارستان های آموزشی اهواز
محل انتشار: پنجمین کنگره گزارشهای موردی بالینی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 235
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCRMED05_083
تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1403
چکیده مقاله:
در دوره دکترای عمومی پزشکی، آموزش در مقاطع اکسترنی و اینترنی نقش بسیار مهمی در کسب مهارت های مورد نیاز مانند: فرآیند تصمیمگیری، استدلال بالینی برای موفقیت فرد به عنوان پزشک عمومی در آینده دارد. آموزش در عرصه و بالین به دلیل تعدد بخش ها ، حجم زیاد وظایفو کثرت دانشجویان، همواره دانشجوی پزشکی را با چالش های زیادی روبرو نموده است. با ارزشیابی مستمر وضعیت آموزش بالینی و ارایه بازخوردهایلازم به تصمیم گیران آن حوزه می توان قصورات ناشی از خطاهای پزشکی را تا حدی کاهش داد.روش کار : مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که در ۱۸ بخش بالینی در چهار بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شده است. جامعه پژوهش را ۲۹۹ نفر از دانشجویان پزشکی مقطع اکسترنی و اینترنی تشکیل دادند و ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته ای ۲۲سوالی بود که با استفاده از بررسی مطالعات داخلی و خارجی مشابه و بررسی کوریکولوم آموزشی دوره پزشکی عمومی تهیه شده بود. روایی محتواییابزار با استفاده از نظر خبرگان و برای تائید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. پرسشنامه ها به صورت حضوری و آنلاین (از طریق google form) در اختیار جامعه پژوهش قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، فراوانی نسبی، میانگین)در نرم افزار spss.v۲۲ تحلیل شدند. یافته ها در بررسی بین بخش های مختلف به ترتیب بیشترین رضایت مربوط به بخش زنان (مقطع انترنی ۹۷ درصد) و طب اورژانس (مقطع انترنی ۸۹ درصد) و کمترین رضایت مربوط به بخش جراحی عمومی (۴۲ درصد/ مقطع اکسترن) و جراحی عمومی در مقاطع (اکسترنی/ ۴۲ درصد و انترنی ۵۲ درصد) بود. مقایسه بین چهار بیمارستان مورد مطالعه نیز نشان داد که دانشجویان از آموزش بالینی در بیمارستان رازی، رضایت بیشتری و کمترین میزان رضایت به بیمارستان بقایی (۲) داشتند. همچنین نتایج حاکی از دیدگاه دانشجویان از وضعیت آموزش بالینی در مقطع انترنی با (۷۳ درصد رضایت) نسبت به اکسترنی (۶۷ درصد رضایت) بود.بحث و نتیجه گیری : اگرچه یافته های مطالعه حاضر نشان داد که در مجموع دانشجویان از کیفیت آموزش بالینی رضایت دارند؛ اما از دیدگاه آن ها در برخی از بخش های بالینی ضعف هایی وجود داشت. با توجه به اهمیت ارزیابی دیدگاه داشجویان به عنوان مخاطب اصلی در آموزش بالینی، پیشنهاد می گردد که رویکردی سیستماتیک برای ارزیابی و برنامه ریزی آموزشی و ارائه بازخورد آن به متخصصان، معاونین آموزشی، مدیران و روئسای بخش های بالینیدر بیمارستان های آموزشی وجود داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهاره قوامی حسین پور
تکنولوژی آموزشی، معاونت آموزشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
جواد زارعی
دانشیار، گروه فناوری اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران