ارزیابی و درمان کاردرمانی در کودک با اتیسم و مشکلات حسی حرکتی
محل انتشار: پنجمین کنگره گزارشهای موردی بالینی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 129
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCRMED05_074
تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1403
چکیده مقاله:
مقاله حاضر به معرفی ارزیابی و درمان کاردرمانی در کودکی با اتیسم و مشکلات همراه چون اختلال تعادل می پردازد. در ارزیابی اولیه کودک علایم بیش حسی شدید نشان داد و اسپاستیسیتی و سفتی شدیدی در اندام ها بخصوص اندام تحتانی داشت. تعادل ضعیف بود و تعامل اجتماعی اندکی داشت. کودک در عبور از خط وسط بدن مشکل دارد و نمی تواند حرکات رساندن دست به گوش، دست به پا، دست به چشم، بینی و حرکت تقاطعی دست ها روی پاها را انجام دهد. نتایج نوار مغز و MRI هیچ گونه مشکلی نشان نمی دهد. در درک جهت حرکت اندام و گرفستزیا نیز مشکل دارد. قادر به ترسیم آدمک، تقلید وضعیت بدنی، تشخیص چپ و راست خودش و فرد مقابل هم نیست. در زمینه درک بینایی در ثبات شی، اکمال بینایی و تشخیص شکل از زمینه مشکل دارد. در خیره شدن، تعقیب بینایی ، ساکاد و تجسم فضایی ضعف دارد. در ارزیابی اولیه مشخص شد که کودک از نظر مهارت های حرکتی گرفتن توپ با دو دست، دقت حرکتی، طناب بازی، لی لی کردن، شوت زدن در حین دویدن، واکنش های تعادلی و حفظتی روی تیلت بورد مشکل دارد. در مورد حرکات ظریف هم نحوه مداد گرفتن کودک هنوز به شکل مطلوب نرسیده است و دست غالب او نیز هنوز تثبیت نشده است. در نتیجه کودک علاوه بر علائم اصلی اتیسم مشکلات عدیده دیگری نیز داشت که وجود آنها بر ضعف عملکرد کودک دامن می زد و یک سیکل معیوب در راستای ایجاد احساس کارآمدی بوجود می آورد در نتیجه درمان کاردرمانی علاوه بر کاهش علائم اصلی اتیسم، بهبود عملکرد کلی کودک را نیز مورد توجه قرار داد. اولویت های درمان تجسم فضایی، مهارتهای ترسیم، استقلال فعالیت های روزمره زندگی و حرکات درشت بود. در نهایت مداخلات کاردرمانی منجر به یادگیری کپی کردن، هماهنگی حرکتی دو طرفه، بهبود درک بینایی حرکتی، بهبود عبور از خط وسط بدن، درک شنیداری، افزایش آگاهی بدنی، جهت یابی و Gaze، دسته بندی، بهبود درک عمق، تقلید وضعیت بدنی، توجه، حافظه بینایی، یادگیری بلندی و کوتاهی، مجموعه سازی، تقابل یک به یک، طبقه بندی، الگوسازی و جور کردن اشکال و ارتقا مهارت های ظریف گردید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهاره زینل زاده قوچانی
دکترای رشته کاردرمانی، گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران