تربیت در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش

نظام های تربیتی از دیر باز هدف هایی را برای خود در نظر گرفته اند. هدف همیشه به عنوان یکی از ارکان حیاتی و شاید مهم ترین مسئله تعلیم و تربیت مطرح بوده و مورد بحث واقع شده است . به طور کلی موضوع و مسئله محوری در این خصوص آن است که غایت و آرمان تعلیم و تربیت چیست و انسان مطلوب که حاصل نظام تعلیم و تربیت است چگونه انسانی است . پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی تربیت در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که ساحت های مندرج در فلسفه تعلیم و تربیت در جمهوری اسلامی ایران، تعلیم و تربیت اقتصادی و حرفه ای درکنار دیگر ساحت های تعلیم و تربیت اعتقادی ،عبادی و اخلاقی و زیباشناختی و هنری و علمی تعریف شده ولی متاسفانه بیشتر درمرحله تعاریف و طرح مسئله باقیمانده است و در هدف های عملیاتی و راهکارها نیز ضعفهایی در این حوزه وجود دارد و تاکید سندبیشتر بر آموزش مهارت های زندگی و مهارت های اجتماعی و ارتباطی است که هرچند نمیتوان از اهمیت و تاثیر مهارت های زندگی و ارتباطی به عنوان مهارت های نرم بر مهارت های شغلی چشم پوشی کرد ولی در کنار آن لارم است مهارت هایی که منتهی به شغل و کار و نهاتای افزایش تولید ملی میشوند نیز در آموزش های عمومی برای آموزش دانش آموزان برای اشتغال موردتوجه بیشتری قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، ساحت های تربیتی ، سند تحول بنیادین