انرژی هسته ای در توسعه بهینه سیستم عرضه برق کشور

جمهوری اسلامی ایران طی دهه ی گذشته با توجه به مسایل فوق کاربرد منابع فسیلی در مصارف بهینه تر اقتصادی ، استفاده از انرژی هسته ای را مورد توجه قرار داده است . هدف این تحقیق، تعیین سهم بهینه ی انرژی هسته ای و سایر سیستم های تولید برق در توسعه و آرایش سیستم نیروگاهی کشور تا سال 1400 می باشد . بر اساس مدلهای اقتصاد سنجی و طبق سه سناریوی رشد تولید ناخالص داخلی در رشد حداقل % 4/8) در سال ) ، رشد متوسط % 5/5) در سال ) و رشد بالا % 6/4) در سال ) ، میزان ظرفیت الکتریکی مورد نیاز کشور حدود 51000 تا 65000 محدودیت منابع برق آبی کشور از طریق سوخت های فسیلی مشکل آفرین خواهد بود و هزینه های اقتصادی و اجتماعی زیادی را به کشور تحمیل خواهد نمود . با استفاده از مدل WASP در سه سناریوی سه گانه فوق، تا سال 1400 سهم نیروگاه های هسته ای به ترتیب 3000 مگاوات در سناریوی رشد پایین، 7000 مگاوات در سناریوی رشد متوسط 11000 مگاوات در سناریوی رشد بالا به صورت بهینه و اقتصادی برآورد شده است . به علاوه سهم انواع دیگر نیروگاه ها اعم از آبی و حرارتی نیز بطور مشخص تعیین و درصد آنها نسبت به ظرفیت مورد نیاز شکبه تا سال 1400 درسناریوهای مختلف، برآورد شده است