نحوه ی گذراندن اوقات فراغت و نظریه های مربوط به آن درباره دانش آموزان

سبک زندگی انسان بخش اصلی و حقیقی تمدن اسلامی است که میتوان از ابزارهای مختلفی مثل علم ، اختراع، صنعت ، سیاست ، اقتصاد و ... به گونه ای استفاده کرد تا مسائل اساسی و حقیقی زندگی مثل خانواده، سبک ازدواج، نوع مسکن ، نوع لباس، نوع خوراک، نوع آشپزی و نوع تفریحات به تبع آن موثر بوده و نقش اسلامی خود را داشته باشد. یکی از مسائل اساسی زندگی انسان چگونگی گذراندن اوقات فراغت است .با اوقات فراغت صحیح می توان بحران های زندگی روانی ، اجتماعی و اخلاقی را حل و فصل نمود. باید اوقات فراغت هم به گونه ای انتخاب شود که آثار و نتایج آن صبغه دینی و اسلامی در زندگی فرد و اجتماع داشته باشد. با معرفی الگوهای عملی و نظری و نقش آنها در سبک زندگی ، به روشنی می توان حدس زد که برنامه ریزی برای اوقات فراغت برگرفته از اهداف اساسی و الگوهایی است که افراد خود را موظف به پیروی از آن می دانند. اگر بخواهیم نقش مثبت اوقات فراغت را در زندگی افراد جویا شویم تغییر نگرش الگویی آنها و به تبع آن انتخاب نوع اوقات فراغت عامل اصلی و مهم است . با معرفی الگوهای علمی و عملی ، فرد در انتخاب اوقات فراغت ، هیچگاه اسیر لحظه های تصادفی و زودگذر که نتایج آن گاهی ناخوشی ها و بدرفتاری های حاصل از گذراندن اوقات فراغت است ، نبوده و خود برنامه ریز و طراح لحظه های اوقات فراغت و انسجام بخشی آن ها خواهد بود. اوقات فراغت در این شرایط دارای پشتیبان نظری و عملی است و فرد می تواند با تبعیت از الگوهای علمی ،هم در رسیدن به اهداف سالم زندگی و هم تمدن سازی اسلامی و هم سبک زندگی و به تبع آن انتخاب اوقات فراغت صحیح اقدام نماید. هر کدام از شیوه های اوقات فراقت مثل سینما، پارک، جشن ها و شادی ها، گردش های علمی ، صله رحم و... در خدمت زندگی و برای تسهیل و تکامل و به تبع آن، رضایت درونی و برونی افراد از زندگی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

نظریه ، اوقات فراغت ، دانش آموزان ، معلمان ، یادگیری .