اختلال طیف اوتیسم: بازی های حسی و حرکتی کودک محور

با توجه به دنیای پرتنش کنونی، بررسی اختلالات روانی و عصب تحولی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است کهدراین بین، اختلال طیف اوتیسم از تاریخچه ای طولانی برخوردار است. براساس تعریف پنجمین راهنمایتشخیصی آماری اختلالات روانی، این اختلال عبارت است از: داشتن اختلال کیفی در روابط اجتماعی،اختلال در ارتباط کلامی و غیرکلامی، خزانه محدود علائق و فعالیت ها، بروز حرکات قالبی و کلیشه ای،داشتن واژگان لغوی محدود در فرد در نظر می گیرد که متناسب با سطح تحول فرد نیست و این علائم در سهسال اول زندگی نمایان می شوند. پسران معمولا بیشتر از دختران با نسبت ۴ به ۱ ، به این اختلال مبتلا می -شوند. در طی دو دهه گذشته، محققان پیشرفت هایی در زمینه شناسایی درمان های کارآمد، مشتمل بر رواندرمانی، دارودرمانی و درمانهای ترکیبی داشته اند. در راستای مداخلات درمانی اختلال طیف اوتیسم روشهای درمانی غیردارویی متعددی در عرصه روانشناسی ارائه گردیده است که در این میان می توان به بازیدرمانی اشاره نمود. بازی یکی از راه هایی است که کودک به کمک آن سخن میگوید، درست مثل بزرگسالان.بازی روشی است که در آن، کودک احساسات خود را نشان میدهد، روابط خود را گسترش میدهد، تجاربخود را به نمایش می گذارد، آرزوهایش را فاش میسازد و به خودشکوفایی میرسد. مشکلات ارتباطی و نقصدر برقراری ارتباط از زیربناییترین و اصلی ترین خصیصه های اختلال است و توجه به آن در طراحی مداخلاتدرمانی از اولویت عمده ای برخوردار است، از طرفی نقص در مهارتهای بازی کردن به ویژه کاستی در بازینمادین و بازی های ابداع گرایانه نیز از جمله خصیصه های کودکان با اختلال اوتیسم است، لیکن با توجه بهظرفیت بازی در برانگیختن حسی و تحریک حواس کودک، مدا خلات بازیمحور برای کودکان با اختلالاوتیسم میتواند زمینه تعامل و غنی سازی فعالیتهای ارتباطی را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اوتیسم ، بازی های حسی ، بازی های حرکتی