گردش شغلی و نقش آن در توسعه منابع انسانی سازمان

گردش شغلی یکی از روش های توسعه انسانی سازمان است. نوعی آموزش شغلی است که در آن یک کارمند برای به دست آوردن طیف وسیعی از اطلاعات، مهارت ها وشایستگی های در محل کار تشویق می شود. نقش نیروی انسانی در پیشبرد امور جامعه دارای اهمیتی والاست و موثرترین رکن تحولات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی محسوب می شود.گردش شغلی از مهمترین عوامل پیشرفت و شکوفایی استعدادها،توانایی ها وخلاقیت نیروهای شاغل در سازمان, به شمار می رود و عامل مهمی در پیشرفت سازمان ، جامعه پذیری، سازگاری اجتماعی و رضایت شغلی محسوب می گردد.سازمان هایی که از گردش شغلی استفاده می کنند ,صاحب نیرو هایی مسئولیت پذیرمی شوند که، موفقیت های بیشتری برای سازمان کسب کرده که این امر در افزایش عزت نفس و همچنین در باور به توانایی های افراد تاثیرگذار بوده، لذا افراد مسئولیت پذیر معمولاکارایی بیشتری برای سازمان دارند. مقاله حاضر از نوع توصیفی ومروری است که با توجه به منابع کتابخانه ای و گردآوری نظرات پژوهشگران و صاحبنظران و با هدف بررسی متغیر گردش شغلی ومنابع انسانی به رشته تحریر در آمده است. مهمترین عوامل گردش شغلی عبارت اند از: علاقه به افزایش مهارتهای شغلی، پیشرفت شغلی، همراهی خانواده،اجبار قانونی برای مدیران، وضعیت آب وهوایی مناطق، مسئولیتهای قبل و حین جابجایی، متاهل بودن و... نتایج تحقیقات پژوهشگران وصاحب نطران نشان داده است که بین عوامل نهایی و گردش شغلی روابط معناداری وجود دارد. یکی از نکات مهم در بحث گردش شغلی شرایط احرازپست برای افراد گوناگون است. بنابراین ویژگی های خاص هرکس انتخاب ایشان در پست جدید را سخت تر می کند و نیاز به مطالعه و دقت نظر بیشتری دارد و انتخاب نابجا در پست های غلط علاوه بر این که می تواند استعدادهای فرد که جزوی از سرمایه انسانی سازمان است را هدر دهد، بلکه می تواند منجر به نارضایتی نیروها گردد.

کلیدواژه ها:

گردش شغلی ، منابع انسانی ، توسعه سازمان