بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر انطباق پذیری و کیفیت ارتباطی والدین

زمینه و هدف: کیفیت ارتباطی والدین از مهم ترین مولفه های سلامت روان اعضای خانواده است. خانواده هایی که انطباق پذیری خیلی بالا یا پایین را تجربه می کنند اکثرا ثبات بیشتر از حد یا تغییر زیاد و سریعی را تحمل می کنند و باعث عدم تعادل در سیستم خانواده می شوند. درمان هیجان محور رویکردی است کوتاه مدت و نظام دار برای درمان و بهبود روابط آشفته و رویکردی یک پارچه است که به بررسی روابط درون فردی و بین فردی به صورت همزمان می پردازد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر انطباق پذیری و کیفیت ارتباطی والدین بود.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر سنندج در سال ۱۴۰۲ بود. آزمودنی ها شامل ۳۰ زوج(۱۵زن و ۱۵ مرد) بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه آزمایش ۱۵نفر و کنترل ۱۵ نفر جایگزین شدند. برای آزمودنی های گروه آزمایش جلسات زوج درمانی هیجان مدار در طی ۹ جلسه ۶۰ دقیقه ای و به صورت گروهی برگزار شد، گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هردو گروه در پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های انطباق پذیری(AFSS) و کیفیت ارتباطی والدین(PCRS) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد.یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل آماری فرضیه های پژوهش نشان داد زوج درمانی هیجان مدار منجر به بهبود انطباق پذیری زوجین در گروه آزمایش شده است. همچنین زوج درمانی هیجان مدار باعث ارتقا کیفیت ارتباطی والدین در گروه آزمایش شده است.نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که مشاوران خانواده و زوج درمانگران برای کمک به زوجین در حل مشکلات انطباق پذیری و کیفیت ارتباطی والدین میتوانند از تکنیک های رویکرد زوج درمانی هیجان مدار استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی هیجان مدار ، انطباق پذیری ، کیفیت ارتباطی والدین