بررسی اثربخشی روش ادراکی در کاهش اختلالات دیکته نویسی دانش آموزان دوره ابتدایی

اختلالات دیکته نویسی از جمله اختلالات شایع در دانش آموزان دوره ی ابتدایی است که اگر معلم به روش درمانی مناسبی برای کاهش آن نرسید، این مشکل تا ابد همراه دانش آموزان باقی می ماند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش ادراکی در کاهش اختلالات دیکته نویسی دانش آموزان دوره ی ابتدایی شهرستان ساری ناحیه یک انجام شده است. طرح پژوهشی مورد نظر از نوع طرح های پژوهشی نیمه آزمایشی می باشد. لذا در این تحقیق از طرح پیش آزمون و پس آزمون چندگروهی با گروه کنترل استفاده شد. در این تحقیق روش چندحسی به عنوان متغیر مستقل و تعداد غلط های املایی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد. تحقیق حاضر بر روی دو گروه انجام شد. یک گروه آزمایش (گروه آزمایش مورد مداخله روش ادراکی قرار گرفت) و یک گروه کنترل که هیچگونه مداخله ای بر روی آن ها انجام نشد. جامعه آماری تحقیق حاضر در برگیرنده تمامی دانش آموزان پایه دوم و سوم ابتدایی شهرستان ساری ناحیه یک است که در سال تحصیلی ۱۴۰۳ – ۱۴۰۲ به مراکز مشاوره و درمان اختلالات یادگیری این شهرستان ارجاع داده شده که تعداد آن ها ۱۱۵ نفر بود و تشخیص نارسانویسی دریافت کرده اند. از میان این افراد به دلیل دسترس بودن، ۵۴ آزمودنی مبتلا به نارسانویسی را به عنوان نمونه آماری انتخاب کردیم. نتایج پژوهش نشان داد روش درمانی چندحسی بر اختلال دیکته نویسی دانش آموزان دوره ی ابتدایی شهرستان ساری ناحیه یک تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ، اختلال دیکته نویسی ، روش ادراکی.