بررسی رابطه مطلوبیت اجتماعی وخودکار آمدی در عزت نفس
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 113
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SPE-10-1_012
تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1403
چکیده مقاله:
خود کارآمدی به باور یا قضاوت فرد در مورد توانایی انجام فعالیت خاصی گفته می شود. به عبارت دیگر اینکه ما معیارهای رفتارهای خود را تا چه اندازه درست برآورده کرده باشیم، احساس های شایستگی، کفایت و قابلیت کنار آمدن با زندگی است. برآورده کردن و حفظ معیارهای مربوط به عملکردمان، خود کار آمدی را افزایش می دهد و ناکامی در بر آوردن حفظ معیارها، آن را کاهش می دهد. در حقیقت ادراک فرد از میزان کنترل بر زندگی، تشکیل دهنده احساس خود کار آمدی میباشد . مطلوبیت اجتماعی همانند پیوستاری است که در یک انتهای آن افرادی با سطح بالای مطلوبیت اجتماعی که نظرات و تجربیات خود را در مصاحبه و پاسخگویی به سئوالات تغییر می دهند و در انتهای دیگر آن افرادی با مطلوبیت اجتماعی پایین که به هیچ وجه نظرات و تجربیات خود را تغییر نمی دهند، قرار دارند. مطلوبیت اجتماعی عبارتست از تمایل افراد برای پاسخ دادن مطلوب و پرطرفدار از نظر اجتماعی به جای توصیف آنچه واقعا فکر می کنند، اعتقاد دارند و یا انجام می دهند. خود کارآمدی یک توانایی است که در آن مهارتهای رفتاری، عاطفی، اجتماعی و شناختی باید سازماندهی شده و برای اهداف بی شمار بطور موثر هماهنگ شوند. بیان داشتن صرف مهارتها و توانایی ترکیب آنها برای انجام عملی در شرایط دشوار تفاوت آشکار، وجود دارد. از طرف دیگر متغیر دیگری که می تواند بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر بگذارد عزت نفس می باشد. عزت نفس را می توان شاخص استفاده از توانائی ها دانست که نیروی انگیزشی لازم را برای انجام فعالیت ها فراهم می آورد. رغبت ها، علایق، میزان خودارزشمندی و حرمت دهی به خویشتن، نوعی همگامی بااستعدادها و توان ذهنی دارد، به طوری که، فرد وقتی، ارزش و اهمیت خود را دریابد و ابراز دارد، در حقیقت استعدادش را ظاهر ساخته است. تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از دانش آموزان در توجیه موفقیت ها و شکست ها، قضاوت منطقی ندارند، به گونه ای که نتایج رفتارهای خود را به عوامل بیرون از خود اسناد می دهند و در خویشتن کمتر، نشانه هایی از ارزشمندی و توانایی را می جویند، اینان به نوعی "درماندگی آموخته" رسیدند و بر این باورند که توانایی عامل موفقیت نیست و شکست را نمی توان با تلاش جبران کرد. پژوهش های مربوط به عزت نفس موید این اندیشه است که هر شخص دارای یک "تصور از خود" و یک "تصویر آرمانی" است، که همگرائی بین دو تصویر خود، به منزله شاخص عزت نفس و یکی از ویژگیهای مهم شخصیت است که بر جوانب گوناگون زندگی از جمله پیشرفت تحصیلی تاثیر می گذارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فائزه کرمی
دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی