طراحی الگوی رقابت پذیری در صنعت خدمات ورزشی ایران

مقدمه: هدف از این پژوهش طراحی الگوی رقابت­پذیری در صنعت خدمات ورزشی ایران بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران و کارشناس سازمان­های خدمات ورزشی، مربیان و متخصصان، صاحبان کسب و کار فعال در خدمات ورزشی بودند که نمونه آماری به صورت هدفمند و دردسترس انتخاب شدند (۲۷۴ نفر). روایی پرسشنامه محقق ساخته توسط صاحب­نظران (۱۴ نفر)، تائید شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (۹۷/۰) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. برای بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار پی.ال.اس استفاده شده است. یافته­ها: نتایج نشان داد که اکوسیستم بازار دارای اثر مستقیم، مثبت و معنی­داری بر مدیریت بازار (۱۸۲/۰)، ساخت بازار (۷۲۵/۰) و قابلیت بازار (۲۱۶/۰) می­باشد. همچنین عامل ساخت بازار نیز اثر مستقیم، مثبت و معنی­داری بر قابلیت بازار (۶۶۰/۰)، مدیریت بازار (۶۶۴/۰) و رقابت­پذیری بازار (۲۴۴/۰) داشت. علاوه بر این عامل قابلیت بازار اثر مستقیم، مثبت و معنی­داری بر رقابت­پذیری بازار (۳۶۶/۰) دارد، اما اثر معنی­داری بر مدیریت بازار (۰۰۱/۰) نداشت. در نهایت اثر متغیر مدیریت بازار نیز بر رقابت­پذیری (۱۷۳/۰) مستقیم، مثبت و معنی­داری بود. نتیجه­گیری: براساس چارچوب طراحی و تبیین شده در این پژوهش می­توان گفت که رقابت­پذیری در بازار خدمات ورزشی نیازمند توسعه یافتگی اکوسیستم کسب و کار، چابکی ساختار بازار و قابلیت­های کارکردی بازار می­باشد اما در نهایت توسط مولفه­های مدیریت بازار صورت می­گیرد.

کلیدواژه ها:

اکوسیستم بازار ، رقابت بازار ، بازار ورزش ، باشگاه­های ورزشی