تاثیر تصویرسازی کانون توجه درونی و بیرونی نزدیک و دور بر زمان پاسخ کاراته کاهای ماهر

تصویرسازی حرکتی عمل شناختی پیچیده ای است که در طول آن فرایند اجرای یک حرکت (از آماده سازی تا رسیدن به هدف) در ذهن بازنمایی می شود. در پژوهش حاضر، تاثیر دستورالعمل درونی در مقابل بیرونی نزدیک و دور کانونی کردن توجه در طول تصویرسازی حرکتی بر زمان پاسخ چهار مهارت خوب تمرین شده کاراته ارزیابی شد. در یک طرح نیمه تجربی، ۴۳ نفر ورزشکار ماهر (۲۴ زن و ۱۹ مرد، میانگین سنی: ۵۰/۴±۸۸/۱۵ سال) پیش آزمون را در مقابل یک دستگاه محقق ساخته انجام دادند. محرک های غیرمنتظره ی بینایی به صورت تصادفی توسط دستگاه ارائه و زمان های پاسخ هر کدام از مهارت ها در یک نرم افزار متصل به آن ثبت شد. سپس، هر کدام از کاراته کاها در یکی از سه گروه تمرینی تصویرسازی توجه درونی (۷ زن، ۷ مرد)، توجه بیرونی نزدیک (۶ زن، ۵ مرد) و توجه بیرونی دور (۶ زن، ۵ مرد) در ۱۲ جلسه و یک گروه کنترل (۵ زن، ۲ مرد) شرکت کردند. پس از اجرای پس آزمون مشابه با پیش آزمون، با استفاده از تحلیل کوواریانس چند عاملی، نتایج مشخص کرد اثر جنسیت معنی دار نبوده و تنها تصویرسازی توجه بیرونی نزدیک برای فنون پایین تنه منجر به بهبود عملکرد شده بود (۰۵/۰>p). به هرحال، چنین اثری برای فنون بالاتنه مشاهده نشد و تاثیر نگه د-اشتن کانون توجه در طول تصویرسازی بر اندام های بدن (تصویرسازی توجه درونی) و بر پیامد دور حرکت (تصویرسازی توجه بیرونی دور) معنی دار نبود (۰۵/۰تصویرسازی حرکتی دارد.

کلیدواژه ها:

کانون توجه ، تصویرسازی حرکتی ، ورزشکار ماهر ، زمان پاسخ ، کاراته