نقش هوش اجتماعی بر پیشرفت دروس و مهارت های اجتماعی و جامعه پذیری دانش آموزان در نظام آموزش و پرورش

مدرسه دومین نهاد سنتی برای اجتماعی کردن و آموزش مهارت های اجتماعی مدرسه می باشد . تمامی جوانان ضمن طی دوره ی ابتدایی تا متوسطه تحت نفوذ مدرسه قرار دارند. کارکنان مدارس همواره درگیر مبادلات دقیق میان نیروهای اجتماعی کننده ی مختلف برای رسیدن به اهداف اجتماعی بوده اند و امروزه ارتباطات سریع فرهنگی بین جوامع، سهولت سفر ، افزایش میزان سواد ، فراوانی نعمت آزادی فردی با هم سبب افزایش تجربه نگرش و مهارت ها شده است. بخش اساسی از فرایند جامعه پذیری و ایجاد و پرورش مهارت های اجتماعی باید در فرآیند آموزش و پرورش و از طریق مدرسه انجام گیرد. مدرسه بهترین صلاحیت تربیت اجتماعی صحیح کودکان را دارد . به عبارت دیگر ، انسان قرن معاصر بیش از انسان قرن های پیش به مدرسه نیاز دارد. بنابراین ، برنامه مدارس باید طوری تنظیم شود که درعین پرورش استعدادها و مهارت های گوناگون کودک و آماده کردن محیط مناسب برای رشد طبیعی او ، او را یک فرد اجتماعی بارآورد به طوری که صلاح خود را درصلاح جامعه بداند و درهمه اعمال و حرکات خود تنها به فکر منافع شخصی نباشد و همواره نفع عموم را برنفع خود ترجیح دهد .

کلیدواژه ها:

فرهنگیان ، دانش آموزان ، هوش اجتماعی ، مدارس ، نظام آموزشی ، پیشرفت تحصیلی.