آشکارسازی ارتباط بین تغییرات برخی از شاخصهای رطوبت نسبی سواحل جنوبی ایران با الگوهای پیوند از دور اقیانوس هند

در این پژوهش با استفاده از روش میان یابی و تجزیه وتحلیل رگرسیون پس رونده رابطه رطوبت نسبی، دما و فشار بخارآب ایستگاه های واقع در سواحل جنوبی ایران با الگوهای اقیانوس هند مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از داده های ۲۵ ایستگاه سینوپتیک و دو الگوی پیوند از دور اقیانوس هند برای طول دوره آماری ۵۴ ساله (۲۰۰۴-۱۹۵۱) استفاده شد. نتایج نشان داد رفتار ایستگاه های موردمطالعه در ارتباط با الگوهای پیوند از دور اقیانوس هند با یکدیگر مشابه و هماهنگ نبوده و در ایستگاه های محدوده موردمطالعه میزان رطوبت نسبی یکسانی در زمان وقوع و فعالیت این الگوها ثبت نشده است. تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بیش ترین درصد همبستگی الگوی IOD و بارش هند مرکزی با رطوبت نسبی این محدوده به ترتیب ۶۵/۰- و ۴۵/۰ درصد است. همبستگی بین رطوبت نسبی و الگوهای یادشده در نیمه شرقی محدوده موردمطالعه از نوع مستقیم ناقص است. نتایج تحلیل واریانس، غیرخطی بودن رابطه بین رطوبت نسبی ایستگاه های موردمطالعه و الگوهای جوی-اقیانوسی اقیانوس هند در ایستگاه ها به جز ایستگاه آبادان را تایید کرد. بررسی مدل های رگرسیون نشان دادند که در بهبهان ۸۳ درصد، در بندر دیر ۸۲ درصد، در بندر ماهشهر ۳۰ درصد، در آبادان ۱۷ درصد، در ایستگاه چابهار ۱۲ درصد، در امیدیه ۹ درصد، در بندر جاسک و میناب ۷ درصد، در ایستگاه های بندرعباس، بندرلنگه، لامرد و بوشهر ۴ درصد از تغییرات رطوبت نسبی با الگوهای اقیانوس هند تبیین می شوند. در بین الگوهای اقیانوس هند، بیش ترین تاثیر را الگوی دوقطبی اقیانوس هند و الگوی منطقه بارش هند مرکزی بر تغییرات رطوبت نسبی ایستگاه های سواحل جنوبی ایران دارد.

کلیدواژه ها:

شاخصهای دورپیوندی ، رگرسیون ، سواحل جنوب ایران ، درون یابی ، IOD