بررسی تطبیقی کنایات زبان تالشی شمالی با زبان فارسی

کنایه‎ها از مهمترین گونه‎های ادبی در ادبیات شفاهی هستند که گوینده مشخصی ندارند و می‎توان آن‎ها را در گفتگو مردم جوامع خودش جست‎وجو کرد، آن‎ها اجتماع و فرهنگ و آداب و رسوم جوامع خود را به خوبی نمایان می‎کنند. بدین‎گونه کنایه‎ها جملات و کلماتی هستند که در زبان مردم جاری می‎شوند و یکی از علل ماندگاری‎شان همین مردم هستند چون در گفتار روزانه‎شان استفاده می‎کنند، کنایه‎ها صاحب زیبایی بیان هستند و جست‎وجوی معنی اصلی در آنها دارای لذتی خاص می‎باشد، بنابراین بررسی کنایه‎های موجود در گویش‎های ایران از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است، بسیاری از کنایه‎های زبان تالشی مختص قوم تالش می‎باشد و تعدادی هم با دیگر زبان‎ها مشترک می‎باشد، از آنجایی که این تحقیق بدیع و تازه است و تاکنون در هیچ تحقیقی به طور جداگانه کنایه‎های موجود در تالشی شمالی پرداخته نشده است پس می‎تواند بخشی عظیمی از فرهنگ و ادب این زبان را به نسل‎های آینده منتقل کند. در این راستا این پژوهش کنایه‎های عامه زبان تالشی شمالی را جمع آوری و در دو دسته مجزا، آنهایی که در زبان فارسی معادل دارند و آنهایی که در زبان فارسی برای آنها معادلی یافت نشد، بررسی کرده‎ و بعد از آوانویسی کنایه‎ها، به ترجمه، معنای کنایی و کاربرد آن‎ها پرداخته شده‎است.

کلیدواژه ها:

کنایات ، زبان تالشی شمالی ، زبان فارسی ، آوانویسی ، معنای کنایی