معرفی و بازخوانی «مثنوی اصول دین» سید حسن شاه حسینی بامیانی

با مروری بر پیشینه ادبیات شفاهی در مناطق مرکزی افغانستان به ویژه ولایت بامیان، به اسامی شماری از شاعران برمی خوریم که سروده هایی در موضوعات مختلفی به یادگار گذاشته اند؛ اما از سرگذشت آنان اطلاع چندانی در دست نیست. یکی از شاعران متاخر در ولایت بامیان سید حسن شاه حسینی بامیانی است که در اواخر سده سیزدهم و دهه نخست سده چهاردهم در منطقه سیغان ولایت بامیان می زیسته است. او پس فراگیری علوم دینی، آموزه های اعتقادی و معارفی را در قالب شعر بر جامعه مخاطب با عنوان «مثنوی اصول دین» عرضه نماید. ازآنجای که وی در عصر حاکمیت عبدالرحمن می زیست که با سخت گیری های زیاد نسبت به شیعیان و ساکنان مناطق مرکزی همراه بود، به احتمال زیاد ایجاد این مجموعه ادبی معارفی را برای دسترسی آسان تر مومنین مناطق مرکزی مدنظر داشته است. در این نوشتار تلاش شده که با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای به بیان پیشینه و جایگاه شعر آیینی در ولایت بامیان و مشخصا به معرفی مجموعه «مثنوی اصول دین» و سراینده آن پرداخته شود. با بازخوانی سروده های شاعر، به اهمیت عصر و زمانه و توجه وی به شعر به عنوان ابزار مهم بیان اندیشه های اعتقادی و بهره مندی از ظرفیت شعر در جهت بیان حقایق و دعوت به همدیگرپذیری می توان رسید.

کلیدواژه ها:

شعر آیینی ، بامیان ، سید حسن شاه حسینی بامیانی ، مثنوی اصول دین