تبیین مفاهیم مرتبط با تکنیک های ارزیابی چرخه حیات ساختمان

ارزیابی چرخه حیات روشی که در آن کلیه اثرات محیط زیستی مرتبط با یک محصول (شامل کالا و خدمات) در کل چرخه حیات آن از مرحله استخراج و یا جمع آوری مواد خام تا مرحله مصرف و سپس بازیافت و یا امحاء ضایعات حاصل از آن ارزیابی می شود. روش ارزیابی چرخه حیات شامل چهار مرحله: تعریف هدف، تهیه فهرست موجودی، ارزیابی اثر و تفسیر نتایج است. در این روش با بررسی دقیق و ممیزی، کلیه منابع مصرف شده برای تولید محصول و کلیه مواد منتشره به محیط زیست ارزیابی می شوند. LCA ابزار مفیدی برای معماران و دیگر متخصصان ساختمان است تا مصرف انرژی و سایر اثرات زیست محیطی مرتبط با تمام مراحل چرخه عمر ساختمان را درک کنند. مفاهیم متعددی در ارتباط با ساخت تکنیک های LCA وجود دارد، از جمله هزینه یابی چرخه عمر (LCC)، ارزیابی زیست محیطی چرخه عمر (LCEA)، ارزیابی پایداری چرخه عمر (LCSA)، تجزیه و تحلیل انرژی چرخه عمر (LCEA)، ارزیابی چرخه حیات اجتماعی (SLCA) و هزینه یابی چرخه عمر کل ساختمان (WLCC). هدف این مقاله تبیین تکنیک های LCA اعمال شده از جمله روندهای تحقیقاتی، روش های انجام LCA و چالش های اعمال LCA در ساختمان ها است. سوال این پژوهش این است که تکنیک های نام برده شده چه اهدافی را دنبال می کنند و چه تفاوتی با یکدیگر دارند. نتیجه ی این پژوهش به تفاوت های مفاهیم مرتبط با تکنیک های ارزیابی چرخه حیات ساختمان می پردازد.

کلیدواژه ها:

تکنیک ارزیابی چرخه حیات ساختمان ، LCC ، LCA ، LCEA ، LCSA ، WLCC