راهبردهای نوین برای ترویج همکاری آموزگار و دانش آموز در مدارس ابتدایی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 85
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IAPMHCONF01_052
تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1403
چکیده مقاله:
آموزش ابتدایی به عنوان پایه و اساس نظام آموزشی، نقشی اساسی در تربیت و پرورش نسل آینده ایفا می کند. در این مقطع تحصیلی، دانش آموزان با مفاهیم و مهارت های بنیادی آشنا می شوند و زیربنای یادگیری های بعدی آنها شکل می گیرد. یکی از رویکردهای نوین در آموزش ابتدایی، یادگیری تعاملی است که بر پایه همکاری و مشارکت فعال آموزگار و دانش آموز استوار است. در یادگیری تعاملی، آموزگار صرفا انتقال دهنده دانش نیست، بلکه به عنوان راهنما و تسهیل گر، زمینه را برای یادگیری فعال و مشارکتی دانش آموزان فراهم می کند. در این رویکرد، دانش آموزان نقشی فعال در فرایند یادگیری ایفا می کنند و از طریق تعامل با یکدیگر و با آموزگار، به درک عمیق تر مفاهیم دست می یابند. همکاری آموزگار و دانش آموز در یادگیری تعاملی از اهمیت بسزایی برخوردار است. این همکاری می تواند منجر به افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان، بهبود یادگیری، ارتقای تفکر انتقادی و حل مسئله، و پرورش مهارت های اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان شود. با وجود فواید متعدد، چالش هایی نیز در زمینه تقویت همکاری آموزگار و دانش آموز وجود دارد. از جمله این چالش ها می توان به عدم آگاهی کافی آموزگاران از رویکردهای یادگیری تعاملی، کمبود منابع و امکانات آموزشی، و نگرش های سنتی در نظام آموزشی اشاره کرد. تقویت همکاری آموزگار و دانش آموز در مدارس ابتدایی از اهمیت و ضرورت بالایی برخوردار است.همکاری آموزگار و دانش آموز می تواند منجر به یادگیری عمیق تر و پایدارتر دانش آموزان شود. زمانی که دانش آموزان در فرایند یادگیری مشارکت فعال دارند، انگیزه و اشتیاق بیشتری برای یادگیری پیدا می کنند. همکاری آموزگار و دانش آموز فرصتی برای دانش آموزان فراهم می کند تا مهارت های اجتماعی و ارتباطی خود را در تعامل با دیگران ارتقا دهند. در دنیای امروز، مهارت های همکاری و کار گروهی از جمله مهارت های کلیدی برای موفقیت در زندگی شغلی و اجتماعی محسوب می شوند. با وجود اهمیت و ضرورت همکاری آموزگار و دانش آموز، در حال حاضر چالش های متعددی در زمینه تقویت این امر وجود دارد. بسیاری از آموزگاران از دانش و مهارت کافی در زمینه استفاده از رویکردهای یادگیری تعاملی برخوردار نیستند. کمبود منابع و امکانات آموزشی مانند کتابخانه، آزمایشگاه و فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند مانع از اجرای موثر فعالیت های یادگیری تعاملی شود. نگرش های سنتی در نظام آموزشی که بر حفظیات و آموزش مستقیم تاکید دارند، می تواند مانع از ترویج رویکردهای نوین مانند یادگیری تعاملی شود. در این مقاله، به بررسی اهمیت و ضرورت همکاری آموزگار و دانش آموز در مدارس ابتدایی پرداخته می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
لیلا گلستانی
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد رودهن
مریم طبیجی
کارشناسی مشاوره و راهنمایی دانشگاه اصفهان
مائده فرهادی نیا
کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه تهران
فاطمه غلامی گیلده
آموزگار ابتدایی اداره آموزش و پرورش شهرستان اسلامشهر