پویایی رفاه-مشارکت و توسعه پایدار در شهرداری

مشارکت رفاهی به عنوان فرآیندی تعریف می شود که از طریق آن عوامل محلی با یکدیگر در پویایی تعریف دسته جمعی اهداف استراتژیک و ایجاد رویکردهای مکان محور که شهروندی محلی را تقویت می کنند، با یکدیگر تعامل می کنند. چه چیزی می توانیم از تجربه مشارکت های اقدام اجتماعی شهرداری یاد بگیریم که احتمالا به ما در ایجاد فرمول های توسعه پایدار کمک می کند؟ این مقاله شیوه های مشارکت در شش شهرداری را تجزیه و تحلیل می کند و در مورد اشکال حمایت اجتماعی که با توسعه پایدار همگرا هستند و نحوه بیان آن ها در مشارکت های اقدام اجتماعی شهرداری بحث می کند. پژوهش حاضر با استفاده از روش های کیفی و مطالعات موردی متعدد، استدلال پدیدارشناختی را دنبال کرد. مناظره هایی با متخصصان وجود داشت که به دنبال معانی صریح در دانش انتزاعی مسیر مفهوم بودند. نتایج نشان می دهد که هم گرایی با توسعه پایدار در ترکیب سه عنصر قرار دارد: (۱) توسعه پاسخ های اجتماعی نوآورانه ی اکو جامعه که با ایده آل پایداری اجتماعی جامع همسو است که در رابطه بین ذهنیت ها و قلمرو، و همچنین با زمینه سازی شده است. اصول کلی نظام مشیت؛ (۲) اجرای یک برنامه برنامه ریزی استراتژیک محلی، نظارت و همسو با پروژه های محلی که بر روی تاثیرات اکولوژیکی عمل می کنند و آسیب پذیری های محلی را تعیین می کنند. و (۳) اتخاذ رویه ای کارآمد از حکمرانی و تخصیص ذینفعان و منابع، با تاکید بر بیان چندسطحی و دوام فرآیندهای محلی اجرا شده.

کلیدواژه ها:

مشارکت رفاهی توسعه ، توسعه جامعه ، توسعه پایدار ، شبکه های اجتماعی شهرداری