بررسی استفاده توام از میکروژل الیافی حاوی الیاف پلی پروپیلن و الیاف فولادی بر خواص مکانیکی بتن

در سال های اخیر رویکرد متخصصان صنعت ساختمان به ارتقای کیفیت این محصول معطوف شده است. جهت رسیدن به این هدف، در سال های اخیر، استفاده از نسبت آب به سیمان کمتر با کمک فوق روان کننده ها، و نیز استفاده از پوزولان های طبیعی و یا مصنوعی، و همچنین استفاده از الیاف از جنس ها و با مشخصات متفاوت، در ترکیب بتن، معمول شده است. در این پژوهش به مطالعه آزمایشگاهی اثر استفاده توام از میکروژل الیافی و الیاف فولادی بر روی خواص مکانیکی پرداخته شده است. میکروژل الیافی شامل میکروسیلیس(دوده سیلیسی)، الیاف پلی پروپیلن (الیاف pp) و فوق روان کننده می باشد. الیاف فولادی مصرفی به طول ۵ سانتی متر و قطر ۸/۰ میلی متر و به صورت انتهای قلاب دار می باشد. تاثیر میکروژل و الیاف فولادی هر کدام در پنج نسبت میکروژل الیافی ۰ ، ۵/۰ ، ۱ ، ۲ ، ۵ درصد و الیاف فولادی نیز به نسبت های ۰ ، ۰۵ ، ۱ ، ۵/۱ ، ۲ درصد مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. در مجموع ۲۵ طرح اختلاط مورد آزمایش های مقاومت فشاری و مقاومت خمشی برای بررسی خواص مکانیکی قرار گرفت. نتایج آزمایش های مقاومت فشاری و خمشی بیانگر آن بوده است که با افزودن درصدهای مختلف الیاف درصد افزایش در مقاومت فشاری در اکثر نمونه های ۷ روزه نسبت به نمونه های ۲۸ روزه بهبود بیشتری یافته اند. بیشترین رشد مقاومتی مربوط به نمونه های حاوی ۵ درصد میکروژل الیافی و ۲ درصد الیاف فولادی بوده است. همچنین ارزیابی خواص مهندسی سنگدانه ها نشان می دهد که خواص مقاومتی سنگدانه ها بیشترین تاثیر را بر مقاومت بتن دارند.

کلیدواژه ها:

میکروژل الیافی ، میکروسیلیس ، الیاف پلی پروپیلن ، الیاف فولادی ، بتن الیافی