ارزیابی حساسیت نوار ساحلی جزیره هنگام با استفاده از شاخص حساسیت زیست محیطی (ESI)

مناطق ساحلی از جمله آسیب پذیرترین بخش های اقیانوسی به شمار می روند. موقعیت اکولوژی مناطق ساحلی اگرچه سبب می شود این مناطق از تنوع و غنای بیولوژیکی هر دو سیستم دریایی و زمینی بهره مند شوند، در عین حال در معرض تهدید آلودگی ها و عوامل مخرب هر دو سیستم نیز قرار می گیرند. از مهم ترین عوامل تهدید کننده مناطق ساحلی، احتمال بالای وقوع تصادفات دریایی و در نتیجه انتشار مقادیر زیادی مواد آلاینده به ویژه نفت می باشد. به همین دلیل شناسایی مناطق حساس ساحلی به منظور حفاظت از این مناطق در برابر نشت نفت مورد توجه کشورهای ساحلی قرار دارد. مطالعات ارزیابی حساسیت زیست محیطی سواحل جزیره هنگام بر اساس شاخص های ESI با هدف مدیریت بهتر سواحل در جزیره در زمان مواجه با آلودگی به ویژه آلودگی نفتی انجام پذیرفت. به طور کلی سواحل جزیره هنگام در طبقات ۹ گانه قرار گرفتند که قسمت اعظم سواحل جزیره هنگام در بخش های شمالی و غربی (حدود ۵/۷ کیلومتر) در طبقه ۹A قرار دارد که حاکی از سواحل هموار با شیب ملایم است که از حساسیت به مراتب بالایی نسبت به آلودگی نسبت به آلودگی نفتی برخوردار است. سواحل گراول دار در شرق جزیره غالب است (طول ۵/۴ کیلومتر) که بر اساس طبقه بندی شاخص ESI، در طبقه ۶A قرار داده شد. طبقه ۱ و مشتقات آن که گویایی وجود سواحل صخره ای را می توان در قسمت جنوبی جزیره به طول ۴/۴ کیلومتر مشاهده کرد.

کلیدواژه ها:

حساسیت نوار ساحلی ، جزیره هنگام ، شاخص (ESI)