پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس خود تنظیمی هیجانی و تاب آوری در زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس خود تنظیمی هیجانی و تاب آوری در زنان سرپرست خانوار شهر مشهد انجام گرفت . روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و با هدف کاربردی بود. جامعه پژوهش شامل زنان سرپرست خانوار مددجوی ۳ خیریه در شهر مشهد با تعداد ۲۴۶ نفر بود و گروه نمونه ۱۵۰ نفر از این زنان بودند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های کیفیت زندگی، خودتنظیمی هیجانی و تاب آوری بودند که همگی دارای روایی و پایایی معتبر بودند. در این پژوهش با استفاده از روش در دسترس و با توجه به معیارهای مشخص افراد نمونه انتخاب شدند. در ادامه پس از اخذ رضایتنامه ی آگاهانه شرکت کنندگان، پرسشنامه ها بین آن ها توزیع و تکمیل شدند. بر اساس یافته های پژوهش و ابزارهای مورد استفاده ، متغیرهای تحقیق ۹۸/۵ درصد از متغیرهای کیفیت زندگی را بیان میکند هم چنین تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بین متغیرهای کیفیت زندگی و تاب آوری همبستگی ۰/۶۸ و معناداری ۰/۰۰۱ ، بین متغیرهای کیفیت زندگی و خود تنظیمی هیجانی ۰/۵۴ و معناداری ۰/۰۰۱ برقرار می باشد . این یافته ها می تواند به ارتقای برنامه ها و سیاست های حمایتی برای بهبود کیفیت زندگی و رفاه افراد در جامعه کمک کند، به ویژه در مورد زنان سرپرست خانوار که ممکن است با چالش های بیشتری مواجه باشند

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، خود تنظیمی هیجانی ، تاب آوری ، زنان سرپرست خانوار