بررسی فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی هنگام حفظ تعادل ایستا و پویا: تاکید بر سابقه سقوط در سالمندان.

این پژوهش با هدف بررسی فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی هنگام حفظ تعادل ایستا و پویا با تاکید بر سابقه سقوط در سالمندان انجام گرفت. پژوهش از نوع علی-مقایسه ای و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش سالمندان می باشند که در دو گروه با سابقه افتادن (نفر۱۰) و بدون سابقه افتادن (نفر۱۰) به روش هدفمند انتخاب شده اند. با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی، فعالیت عضلات راست رانی، دوسر رانی و ساقی قدامی پای راست و چپ در هنگام اجرای تست تعادل ثبت شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس ویژه داده های تکراری در سطح معنی داری ۰۵/۰ پردازش شد. نتایج نشان داد، هنگام حفظ تعادل بر روی پای راست بین میانگین شدت فعالیت عضله بایسپس فموریس(BF) راست و چپ دو گروه با و بدون سابقه افتادن تفاوت وجود دارد و در آزمون TUG نیز در مرحله بلند شدن، گروه با سابقه افتادن فعالیت بیشتری در عضله رکتوس فموریس(RF) راست و عضله بایسپس فموریس(BF) راست نسبت به گروه بدون سابقه افتادن نشان دادند. افزایش فعالیت عضلات در افراد با سابقه سقوط را می توان به درگیری واحدهای حرکتی بیشتر و تلاش بیشتر آنها جهت جبران ضعف تعادل نسبت داد. با توجه به اینکه اجرای تمرینات تعادل ایستا و پویا باعث افزایش بیشتر فعالیت عضلات اندام تحتانی در سالمندان با سابقه سقوط می شود، بنابراین برای جلوگیری از افتادن های مکرر در سالمندان با سابقه سقوط تقویت عضلات دوسررانی و راست رانی از طریق تمرینات تعادلی در این افراد توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

اندام تحتانی ، تعادل ایستا و پویا ، سابقه سقوط ، سالمند