ارتباط مدیریت کوانتومی با توانمندسازی روانشناختی کارکنان(مورد مطالعه کارکنان آموزش و پرورش شهرستان داراب)

مهم ترین عامل موفقیت نظام آموزش وپرورش، کارکنان آن سازمان محسوب می شوند و باتوجه به هدف آموزش وپرورش که تعلیم وتربیت انسان ها است، می توان گفت که نیروی انسانی در سازمان آموزش وپرورش نسبت به سایر سازمان ها اهمیت بیشتری دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط مدیریت کوانتومی با توانمندسازی روان شناختی کارکنان(موردمطالعه کارکنان آموزش وپرورش شهر داراب) بود. پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان شاغل در اداره آموزش وپرورش شهر داراب در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۱۱۶ نفر بود که از بین آن ها با استفاده از روش سرشماری همه کارکنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و پرسش نامه های مدیریت کوانتومی الطافی(۱۳۹۰) با پایایی ۰.۹۱ و پرسش نامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر(۱۹۹۵) با پایایی ۰.۹۵ را تکمیل نمودند. داده های جمع آوری شده با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که مدیریت کوانتومی با توانمندسازی روان شناختی کارکنان آموزش وپرورش شهر داراب رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همه ابعاد مدیریت کوانتومی با توانمندسازی روان شناختی کارکنان آموزش وپرورش شهر داراب رابطه مثبت و معنی دار دارند

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روان شناختی ، مدیریت کوانتومی ، کارکنان آموزش و پروش