معماری سبز الگوی مناسب حفظ محیط زیست در پروژه های مدیریت شهری

در معماری پایدار بنا به عنوان بخشی از پیکره محیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب در رفتن انرژی نمی شود انواع الودگی های محیطی را ایجاد نمی نماید و بر سلامت انسان تاثیر منفی نمی گذارد بلکه با صرفه جویی و مصرف بهینه انرژی برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرار گرفتن در چرخه زیست بوم در جهت تحقق اهداف توسعه پایدار حرکت می کند. معماری سبز به عنوان راهکاری در ساخت و ساز است که هدف از اجرای آن استفاده بهینه از انرژی می باشد. در واقع با استفاده از این نوع معماری می توان در داخل ساختمان ها از انرژی به بهترین شکل ممکن استفاده کرد. در معماری سبز یکی از مهم ترین نکاتی که مورد توجه قرار می گیرد کاربرد معماری بومی می باشد. ایده این نوع معماری به صورت جهانی مطرح بوده و در عصر حاضر به عنوان یک راهکار برای برطرف کردن نیاز انسان امروزی مطرح شده است. در واقع معماری سبز دارای ویژگی هایی است که در فرهنگ ها و جوامع مختلف به شکل های متنوعی بروز می نماید و در موقعیت های مختلف فرهنگی و اجتماعی می توان آن را به شکلی متفاوت مشاهده نمود. هدف در این نوع معماری کاربرد مواد و مصالحی می باشد که دارای چرخه طبیعی هستند. بدین ترتیب این نوع مصالح کاربردی و منابع کارآمد به نحوی مورد توجه قرار می گیرند که در محافظت از کیفیت زندگی بشر قدم بردارند. با این نوع معماری روی سیستم های طبیعی ارزش گذاری بیشتری صورت خواهد گرفت و زمین ها به شکلی مطلوب مورد کاربری قرار خواهند گرفت. در معماری مدرن استفاده از روش های مطلوب در جهت معماری سبز مورد توجه ویژه قرار گرفته است. با توجه به بحران انرژی در جهان و رشد سریع شهرنشینی به نظر می رسد که باید راهکارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تاثیرات منفی ساخت و ساز بر طبیعت ارائه شود.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، معماری بومی ، مدیریت شهری ، چرخه زیست بوم ، معماری پایدار.