بررسی اثر القایی cAMP بر سیستم اتوفاژی در رده سلولی HepG۲ تیمار شده با کاتارانتین با ارزیابی فاکتور Beclin۱

تومورها یکی از مهمترین تهدیدات زندگی انسان در دنیاست و بهبود داروهای مورد استفاده در درمان آنها همیشه مورد نیاز بوده است . بیشتر آلکالوئیدها علاوه بر خواص آنتی اکسیدانی ، فسفودی استراز را مهار کرده و cAMP داخل سلولی را افزایش می دهند. کاتارانتین ، یک آلکالوئید ایندول متعلق به خانواده آلکالوئیدهای وینکا، که به طور طبیعی در بسیاری از گیاهان وجود دارد و همچنین به طور صناعی توسط روش های مختلفی سنتز میشود، در ترکیب با وینبلاستین به عنوان یک داروی ضد سرطان استفاده می شود. هدف اصلی پژوهش بررسی اثر القایی cAMP بر سیستم اتوفاژی در رده سلولی HepG۲ تیمار شده با کاتارانتین با ارزیابی فاکتور Beclin۱ می باشد. . غلظت بهینه کاتارانتین (IC۵۰) با استفاده از MTT و تعیین درصد بقا تخمین زده شد، سپس غلظت بالاتر و غلظت کمتر IC۵۰ برای تیمارهای بعدی در نظر گرفته شد. اثر کاتارانتین بر روی آپوپتوز توسط فلوسایتومتری و اتوفاژی با تخمین سطوح بیان ژنهای مربوط به اتوفاژی با استفاده از تکنیک Real-time PCR ارزیابی شد. IC۵۰ به دست آمده معادل ۱۳۵ میکرومولار کاتارانتین بود. نتایج نشان می دهد که کاتارانتین می تواند آپوپتوز را القا کند و درمان با افزایش دوز کاتارانتین بقای سلولهای HepG۲ را در یک مدل وابسته به دوز کاهش می دهد. همچنین کاتارانتین ، سطح بیان ژنهای مرتبط با اتوفاژی Beclin۱ را افزایش داد. می توان نتیجه گرفت که کاتارانتین علاوه بر سمیت سلولی و تحریک آپوپتوز در سلول های HepG۲، مسیرهای سیگنال دهی اتوفاژی را در سلول های سرطانی افزایش داده و باعث نکروز اتوفاژیک می شود. کاتارانتین می تواند همراه داروهای ضدسرطان، مکمل دارویی خوبی برای بیماران مبتلا به سرطان کبد باشد، هرچند از بابت اثرات جانبی روی سایر اعضا، نیاز به مطالعه حیوانی دارد. خاصیت ضدسرطانی و موثر بودن کاتارانتین نیازمند تحقیقات بیشتر در مطالعات بیوشیمی و پزشکی است .

کلیدواژه ها:

کاتارانتین ، اتوفاژی ، Beclin۱ ، HepG۲