اثربخشی امید آفرینی و نشاط در بهبود سبک زندگی فردی و اجتماعی

هدف تحقیق حاضر اثربخشی امید آفرینی و نشاط در بهبهود سبک زندگی فردی و اجتماعی است. پژوهش حاضر یک پژوهش بنیادی می باشد زیرا در جستجوی دستیابی به یک هدف علمی است و بر حل مساله ای تاکید دارد و شامل مجموعه روش هایی است که هدف آنها، توصیف شرایط یا پدیده های مورد بررسی است. از حیث روش نیز می توان آن را یک پژوهش توصیفی- پیمایشی برشمرد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های آزاد و سراسری شهر تبریز می باشد که با توجه به اطلاعات موجود، حدودا ۳۶۰۰۰ نفر خواهند بود. این تعداد معادل یک جامعه با تعداد نامحدود می باشد. روش نمونه گیری در این پژوهش، تصادفی ساده است و از طریق ایجاد پرسشنامه در گوگل ابزار مورد نظر ایجاد و از طریق گروه های رسمی دانشجویان در فضای مجازی، اقدام به توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها خواهد شد. با توجه به حجم جامعه، تعداد نمونه بر اساس جدول مورگان، حداقل ۳۸۰ مورد می باشد. اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای و داده ها به صورت میدانی جمع آوری خواهند شد که در بخش میدانی ، ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه استاندارد می باشد. نتایج نشان می دهد که آزمون تحلیل واریانس معنادار بوده و ۶۱ درصد از واریانس سبک زندگی فردی بر اساس امید آفرینی و نشاط پیش بینی می گردد. علاوه بر این در سطح معناداری ۰/۰۵ نشاز و امیدبخشی بر بهبود سبک زندگی فردی تاثیر مثبت و معناداری دارد. علاوه بر این آزمون تحلیل واریانس معنادار بوده و ۷۳/۲ درصد از واریانس سبک زندگی اجتماعی بر اساس امید آفرینی و نشاط پیش بینی می گردد. علاوه بر این در سطح معناداری ۰/۰۵ نشاط و امیدبخشی بر بهبود سبک زندگی اجتماعی تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

امید آفرینی ، نشاط ، سبک زندگی فردی ، سبک زندگی اجتماعی