بررسی اثر بخشی آموزش فرزند پروری بر اساس مدل لین کلارک بر تابآوری، عزت نفس و سلامت روان در مادران دارای فرزندان مبتلا به اختلال نقصتوجه/ بیش فعالی
محل انتشار: دوازدهمین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در روانشناسی، علوم اجتماعی، علوم تربیتی و آموزشی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 129
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICPSE12_062
تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1403
چکیده مقاله:
هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش فرزند پروری بر اساس مدل لین کلارک بر تاب آوری، عزت نفس و سلامت روان در مادران دارای فرزندانمبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بوده است. آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل است. از این جامعه آماری به صورت در دسترس ۳۰ نفر از مادران دارایفرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیکهای درمانی در سطح شهرستان رباط کریم در سال تحصیلی ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ که طبق تشخیص روانپزشک و روانشناسی بالینی دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل هر گروه ۱۵ نفر جایگزین گردیدند. سپس از هر دو گروه پیش آزمون های تاب آوری عزت نفس و سلامت روان گرفته شد در ادامه گروهآزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در برنامه آموزشی فرزند پروری بر اساس مدل لین کلارک با رعایت پروتکل های بهداشتی شرکت کردند ولی برای مادران گروهکنترل برنامه آموزشی خاصی در نظر گرفته نشد. بعد از پایان مداخله از مادران هر دو گروه پس آزمون اجرا شد و به مدت یک ماه بعد از اجرای پس آزمون پیگیری هم اعمال گردید. ابزار گرآوری اطلاعات پرسنامه تاب آوری کانر دیویدسون ۲۰۰۳ پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ ۱۹۷۲ و پرسشنامه استانداردعزت نفس کوپر اسمیت ۱۹۶۷ بوده است. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss استفاده شد.نتایج نشان داد آموزش فرزند پروری براساس مدل لین کلارک بر تاب آوری، عزت نفس و سلامت روان در مادران دارای فرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی تاثیر دارد.
کلیدواژه ها:
آموزش ، فرزند پروی ، مدل لین کلارک ، تاب آموری ، عزت نفس ، سلامت روان ، - . اختلال ، نقص توجه ، بیش فعالی
نویسندگان
محمد کریمخانی
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی