تاثیر پنتوکسی فیلین بر آسیب پارامترهای اسپرمی القاء شده توسط اتوپوزاید در موش

سابقه و هدف: اگرچه پیشرفت های اخیر در درمان سرطان باعث افزایش بقای بیماران و بهبود کیفیت زندگی شده است، قرار گرفتن در معرض داروهای شیمی درمانی منجر به مشکلات باروری قابل توجهی درکودکان سرطانی می شود. اتوپوزاید یک داروی شیمی درمانی است که به طور گسترده در درمان انواع سرطان استفاده می شود؛ اما با این حال سلول های سالم، به ویژه سلول های زایای مردانه را که درحال تکثیر سریع و مداوم هستند از بین می برد ومنجر به ناباروری می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آنتی اکسیدانتی پنتوکسی فیلین بر اختلال ناشی از اتوپوزاید بر پارامتر های اسپرمی موش های نر بالغ نژاد NMRI، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۲۴ سر موش نر بالغ نژاد (NMRI) Naval Medical Research Institute با میانگین وزنی ۲±۳۵ گرم (۶n=) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، اتوپوزاید (mg/kg ۱)، پنتوکسی فیلین (mg/kg ۱۰۰) و اتوپوزاید+ پنتوکسی فیلین تقسیم بندی و روزانه به مدت ۳۵ روز به صورت تزریق داخل صفاقی تیمار شدند. در پایان دوره تیمار، موش ها با محلول ترکیبی کتامین زایلازین، بی هوش و ناحیه دمی اپیدیدیم چپ به پلیت ۳ سانتی متری حاوی محیط کشت (HamsF۱۰) در انکوباتور ۳۷ درجه سانتی گراد منتقل شد تاجهت بررسی پارامترهای اسپرمی شامل تعداد، تحرک، مورفولوژی، قابلیت حیات و طول دم اسپرم مورد استفاده قرار گیرد. دناتوره شدن DNA اسپرم با استفاده از رنگ آمیزی آکریدین اورنژ و همچنین میزان بلوغ هسته اسپرم به روش رنگ آمیزی آنیلین بلو سنجش شد. بیضه چپ خارج و جهت محاسبه تولید روزانه اسپرم (DSP)Daily sperm production استفاده شد. هم چنین بعد از خون گیری از قلب و آماده سازی سرم، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام(TAC)Total antioxidant capacity و سطح مالون دی آلدئید (MDA)Malondialdehyde  سنجیده شد. داده ها با نرم افزار SPSS، روش آنالیز واریانس یک طرفه (One-Way ANOVA) و تست Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح ۰/۰۵>P معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: کاهش معنی داری در میانگین درصد اسپرم های پیش رونده و افزایش معنی داری در میانگین درصد اسپرم های درجا و ساکن در گروه اتوپوزاید نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (۰/۰۰۱P<). هم چنین کاهش معنی داری در میانگین تعداد، قابلیت حیات، تولید روزانه، طول دم و مورفولوژی طبیعی اسپرم در گروه اتوپوزاید نسبت به گروه کنترل مشاهده شد(۰/۰۰۱>P). ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام نیز در گروه اتوپوزاید درمقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری یافت(۰/۰۰۱>P)، در حالی که سطح مالون دی آلدئید سرم در گروه اتوپوزاید در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (۰/۰۰۱>P). تفاوت معنی داری در میانگین درصد آسیب DNA اسپرم و هم چنین بلوغ هسته اسپرم در گروه اتوپوزاید نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (۰/۰۵پنتوکسی فیلین با اتوپوزاید پارامترهای فوق الذکر را در مقایسه با گروه اتوپوزاید به طور معنی داری بهبود بخشید. استنتاج: نتایج حاضر درگروه تیمار با اتوپوزاید نشان دهنده، کاهش معنی داری در پارامترهای اسپرم و ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام و هم چنین افزایش معنی داری در سطح مالون دی آلدئید بود. به نظر می رسد که سمیت القاء شده توسط اتوپوزاید از طریق ایجاد آپوپتوز، القاء استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپیدی، اصلی ترین عامل ایجادکننده آسیب های وارد شده باشد،که با توجه به نتایج حاصل، پنتوکسی فیلین احتمالا با پتانسیل آنتی اکسیدانتی و کاهش استرس اکسیداتیو، اثر سوء اتوپوزاید را بر پارامترهای اسپرمی و استرس اکسیدتیو کاهش داده است.

کلیدواژه ها:

etoposide ، pentoxifylline ، sperm ، oxidative stress ، mice ، اتوپوزاید ، پنتوکسی فیلین ، اسپرم ، استرس اکسیداتیو ، موش