بررسی تاثیر ریسک های ناشی از دورکاری در استراتژی منابع انسانی یک شرکت بیمه

از عوامل داخلی سازمان که نقش بسزایی در موفقیت فعالیت های سازمانی دارد می توان به مسئله مدیریت منابع انسانی اشاره کرد. این مهم، در کنار سایر مسائل سازمان، دارای ریسک های مختلفی می باشد که ریسک دورکاری منابع انسانی یکی از آن دسته ریسک هاست. این روزها به دنبال شیوع بیماری کرونا، مسئله دورکاری به یکی از بحث های داغ سازمان ها تبدیل شده است که دارای ریسک های متعددی می باشد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی ریسک های ناشی از دورکاری منابع انسانی در صنعت بیمه انجام شده است و از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، توصیفی و از نوع پیمایشی است؛بدین منظور در گام نخست ابعاد و شاخص های ریسک دورکاری منابع انسانی به جهت تکمیل ادبیات نظری استخراج و به وسیله تکمیل پرسشنامه الکترونیکی ** توسط افراد دارای تحربه دورکاری در صنعت بیمه و مصاحبه با خبرگان منابع انسانی *** مورد بررسی قرار گرفت. روایی این پرسشنامه با راهنمایی اساتید این حوزه مورد تایید قرار گرفت و برای پایایی سوالات پرسش نامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که آلفای به دست آمده در گام مقدماتی ‎۰/۹۲۴ و در مرحله اصلی ۰/۹۲۶ است. به جهت ارزیابی ریسک های شناسایی شده از روشی مشابه روش FMEA استفاده شده است. خروجی این گام تعداد ۳۵ ریسک در دو بعد می باشد. سپس در گام بعدی، تاثیر این دسته از ریسک ها بر استراتژی های کلان شرکت مورد نظر، مورد بررسی قرار گرفت و به جهت تکمیل این استراتژی ها مواردی بیان گردید. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که ریسک کاهش بهره وری و افزایش زمان فرایندها به عنوان تاثیرگذارترین ریسک دورکاری منابع انسانی در شرکت بیمه مورد مطالعه شناسایی شد که این مطلب نیازمند توجه خاص متولیان مربوط به این حوزه می باشد.

کلیدواژه ها:

ریسک ، مدیریت ریسک سازمانی ، مدیریت منابع انسانی ، دورکاری ، ریسک منابع انسانی