دیدگاه های جامعه شناختی در مورد انتظارات، آرزوها و آینده های متصور

از دهه ۱۹۹۰، جامعه شناسی موضوعی را که قبلا در نظریه های بنیادی این رشته وجود دارد، دوباره کشف کرده است: برجستگیادراکات آیند برای کنش اجتماعی. این مقاله مروری بر «جامعه شناسی آینده های متصور» ارائه می کند، یک حوزه تحقیقاتی متنوع اما همچنان پراکند که به صراحت با انتظارات، آرزوها و جهت گیری های آینده درگیر است. مروری بر پژوهش های اخیر بر این نکتهتاکید میکند که چگونه چشم انداز آینده متصور با طیف گسترده ای از موضوعات مرتبط است و اجاز می دهد نقاط برتری نوآورانه درمورد نگرانی های پژوهشی جامعه شناختی پایدار، مانند نابرابری، هویت های اجتماعی، عاملیت، هماهنگی، قدرت یا درک نوآوری وتغییر ایجاد شود. این مقاله با برجسته کردن سیستماتیک این مشارکت ها، اما همچنین با اشار به نقاط ضعف و دیدگاه های امیدوارکننده ای که شایستگی توسعه بیشتر را دارند، نشان می دهد که چگونه جهت گیری مجدد تحقیقات جامعه شناختی «بازگشت به آینده» راهی امیدوارکننده به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

آینده ، موقتی بودن ، نظریه اجتماعی ، انتظارات ، آرزوها