اثربخشی مهارتهای جهت یابی بر عملکردهای حرکتی کودکان نابینا و کم بینا

جهت یابی یکی از مهم ترین نیاز های هر فرد علی الخصوص افرادی است که دارای مشکلات بینایی هستند. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های جهت یابی بر عملکرد حرکتی کودکان نابیناو کم بینا انجام شد. پژوهش حاضر ازنوع پژوهش های کمی و در زمره پژوهش های نیمه آزمایشی تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهششامل تمامی دانش آموزان دبستان ابتدایی وصال شهر بیرجند در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. با توجه به تعداد کم جامعه از نمونه گیری استفاده نشد و تمام شمار شدند (۱۱ نفر). همچنین با توجه به عدم کفایت تعداد آزمودنی ها امکان در نظر گرفتنگروه گواه (کنترل) وجود نداشت. برای سنجش میزان جهت یابی دانش آموزان از روش مشاهده رفتار استفاده شد که در سیاهههای مشاهده ثبت گردید. برای سیاهه مشاهده از سیاهه ارزشیابی مهارت های حرکتی [ ۴] استفاده شد. پروتکل مداخله آموزشیپژوهش حاضر با اقتباس از [ ۴] طراحی شده است. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تی گروه های وابسته انجام شد.نتایج نشان داد که بین نمره پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله، تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین آزمودنی ها در پسآزمون بالاتر است. از این رو می توان امیدوار بود که این روش آموزش جهت یابی مفید است.

کلیدواژه ها:

نابینا ، کم بینا ، عملکرد حرکتی ، جهت یابی