پیش بینی شدت وسواس وارسی بر اساس عملکرد حافظه، اطمینان به حافظه و باورهای ناسازگارانه مرتبط با حافظه در افراد مبتلا به وسواس وارسی

وسواس وارسی یکی از شایع ترین زیرنوع های اختلال وسواسی-جبری است. در دهه های اخیر، مدل های شناختی اختصاصی برای زیرنوع وسواس وارسی، بر مشکلات حافظه متمرکز بوده اند و به تدریج متحول شده اند. در ابتدا نظریه پردازان، نقص در عملکرد حافظه را به عنوان مکانیسم زیربنایی وسواس وارسی مطرح کردند. در سال های بعد، مدل های مربوط به کاهش اطمینان به حافظه و سپس باورهای ناسازگار مرتبط با حافظه نیز به عنوان مکانیسم های زیربنایی وسواس وارسی مطرح گردیدند. پژوهش حاضر در صدد بررسی این بود که کدام یک از مدل های مطرح شده می توانند شدت وسواس وارسی را بهتر پیش بینی کنند. برای انجام این پژوهش همبستگی، ۶۰ فرد مبتلا به وسواس وارسی ساکن شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ انتخاب شدند. مقیاس وسواسی-جبری ییل-براون برای سنجش شدت وسواس وارسی، پرسشنامه حافظه آینده نگر و گذشته-نگر برای سنجش عملکرد حافظه، مقیاس اطمینان به حافظه و شناخت برای سنجش اطمینان به حافظه، و سیاهه باورهای مرتبط با حافظه برای سنجش باورهای ناسازگارانه مرتبط با حافظه مورد استفاده قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. نتایج نشان داد که شدت وسواس وارسی با هر سه متغیر عملکرد حافظه (۵۰۰/۰-=r، ۰۰۱/۰>p)، کاهش اطمینان به حافظه (۳۹۱/۰=r، ۰۰۲/۰=p) و باورهای ناسازگار مرتبط با حافظه (۲۷۴/۰=r، ۰۳۴/۰=p) به صورت معناداری هم بسته بود. با این حال در مدل رگرسیون، فقط عملکرد حافظه وارد مدل شد و توانست ۷/۲۳ درصد از واریانس شدت وارسی را تبیین نماید (۵۰۰/۰-=β، ۰۰۱/۰>p). در نتیجه می توان گفت که هر چند پژوهش حاضر شواهدی را برای هر سه مدل وسواس وارسی فراهم کرد، اما به نظر می رسد که عملکرد حافظه بهترین پیش بین شدت وسواس وارسی باشد.

کلیدواژه ها:

وسواس وارسی ، اطمینان به حافظه ، عملکرد حافظه ، باورهای حافظه