امکان سنجی استفاده از سازه های مدولار و پیش ساخته در مدیریت بلایای طبیعی (سیل و زلزله) در شهر تهران با مدل SWOT

کلانشهر تهران به عنوان پایتخت سیاسی کشور و وجود تفاوت های ساختاری در بافت فیزیکی و کالبدی شهر، آسیب پذیری-های جانی و خسارت مالی متفاوتی را در برابر زلزله و سیلاب های شهری می تواند تجربه کند. باتوجه به تراکم جمعیتی و تعدد کاربری های مسکونی، اداری و... بازگشت پذیری پس از وقوع بحران از اصلی ترین دغدغه های برنامه ریزان و مدیران شهری است. روشن است که استفاده از روش های سنتی در بازسازی پس از حادثه در شهر تهران بواسطه حجم بالای خرابی های احتمالی، طولانی بودن فرآیند ساخت و اقتصادی نبودن نمی تواند به مدیریت اثربخش و به موقع بحران انجامد و این احتمال می رود که عملا سیستم تاب آوری شهری با شکست روبرو گردد. لذا این امر بهره گیری از روش های نوین ساخت با طرح ریزی قبلی از سوی ستادهای مدیریت بحران را می طلبد. روش بکار رفته در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است و با استفاده از مدل SWOT به بررسی و تحلیل نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید پیش روی مدیریت بحران در شهر تهران پرداخته شده همچنین ضمن امکان سنجی راهبردهایی در جهت استفاده اثربخش از از سازه های مدولار و پیش ساخته در مدیریت بلایای-طبیعی ارائه شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد، عدم تمایل بنگاه های اقتصادی به سرمایه گذاری در حوزه مدیریت بحران، تحریم ها و تکنولوژی قدیمی در حوزه صنعتی سازی ساختمان و نداشتن نقشه راهی منسجم و همه جانبه از سوی دستگاه ها و سازمان ها متولی از اصلی ترین موانع پیش روی استفاده از سازه های مدولار و پیش ساخته در مدیریت بلایای طبیعی (سیل و زلزله) در شهر تهران است. با این وجود بواسطه همسو شدن نقاط قوت و فرصت ها (راهبرد تهاجمی در تحلیل سوات) زمینه مناسب برای استفاده سازه های مدولار و پیش ساخته در مدیریت بلایای طبیعی فراهم است و با مدیریت تهدیدات و کاهش نقاط ضعف شناسایی شده بهره مندی مطلوب از سازه های مذکور در زمان بحران می تواند حاصل گردد و تاب آوری شهری به میزان قابل توجه ای افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدولار ، تهران ، زلزله ، سیلاب ، برگشت پذیری