کارایی استفاده از پری بیوتیک سانیار در محیط بایوفلاک: بررسی عملکرد تولید، ترکیبات نیتروژنی آب، فراسنجه های خون شناسی و سوخت و ساز ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

این مطالعه به منظور بررسی اثرات بالقوه پری­بیوتیک سانیار بر عملکرد تولید، ترکیبات نیتروژن آب، فراسنجه­های خون و سوخت و سازی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) پرورش یافته در روش بایوفلاک انجام شد. تعداد ۳۲۴ قطعه ماهی انگشت­قد (۴۵/۰ ± ۰۹/۱۰ گرم) در ۱۸ مخزن ۳۵ لیتری (۱۸ ماهی در هر مخزن) ذخیره­سازی شدند. ۶ گروه آزمایشی پس از ۱۰ روز سازگاری با شرایط آزمایشگاه به مدت ۶۰ روز آزمایش شدند که شامل: گروه شاهد بدون افزودنی با آب تمیز (C)، گروه شاهد بدون افزودنی با فلاک (FC)، گروه­های فلاک با  ۱/۰ و ۲/۰ گرم پری­بیوتیک پودری (FP۱, FP۲) و گروه­های فلاک با ۱ و ۲ میلی­لیتر  پری­بیوتیک مایع (FL۱ , FL۲) در ۱۰۰ گرم غذای پایه بود. در پایان آزمایش نیز وزن نهایی توده زنده، تراکم نهایی و کارایی تبدیل پروتئین در گروه FP۱ به­طور معنی­داری افزایش و نسبت تبدیل غذایی در مقایسه با دیگر گروه ها کاهش یافت. آمونیاک کل آب در گروه­های بایوفلاک حاوی مکمل پری­بیوتیک در مقایسه با گروه بایوفلاک بدون پری­بیوتیک (FC) کاهش یافت. مقادیر اوره و کراتینین سرم خون به­طور معنی­دار در گروه FC در مقایسه با دیگر گروه­های آزمایشی افزایش یافت. آنزیم­های ALT، AST و ALP در گروه­های C و FC در مقایسه با گروه­های تغذیه شده با پری­بیوتیک سانیار به­طور معنی­دار افزایش داشتند. بیشترین تعداد گلبول­های سفید و قرمز به ترتیب در گروه­های FL۱ و FC به­دست آمد. در مجموع، مکمل غذایی FP۱ (۱/۰ گرم پری­بیوتیک سانیار در هر ۱۰۰ گرم جیره پایه) را می­توان به­طور بالقوه به­عنوان تقویت­کننده سلامت در ماهی کپور معمولی پرورش­یافته در روش بایوفلاک استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

ماهی کپور معمولی ، عملکرد تولید ، پارامترهای خونی ، فناوری بیوفلاک