اثر غذای جایگزین خون کازئینه بر رشد، بقا و زادآوری زالوی طبی بومی ایران، Hirudo orientalis

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر غذای جایگزین خون کازئینه بر رشد، بقا و تولید­مثل زالوی اورینتالیس (Hirudo orientalis) انجام شد. ابتدا ۱۰۰ زالو با میانگین وزن ۳ گرم تکثیر شدند. از نوزادان حاصل شده (با وزن اولیه ۰۱۲/۰ ± ۰۳۸/۰ گرم)، عوامل رشد برای ۲۰۰ زالو در طی ۱۰ ماه و مشخصات زادآوری برای ۵۰ زالو در طی ماه­ های ۸ تا ۱۰ اندازه­ گیری شد. زالوها در دو تیمار استفاده از خون تازه (T۱) و استفاده از غذای جایگزین خون (T۲) در فواصل ۳۰ روز یک بار تغذیه شدند. در طی دوره پرورش، رشد زالوهای تیمار T۱ نسبت به T۲ به­ طور معنی ­دار (۰۵/۰p<) سریع ­تر بود و در ماه دهم، دو تیمار با یکدیگر ۱۸% اختلاف وزن داشتند. اگرچه مقدار وزن، درازا، قطر و تعداد پیله تولیدی در T۱ از  T۲ بیشتر بود، ولی از نظر آماری تفاوت معنی­ داری (۰۵/۰p<) نداشتند. میزان بقا در T۱ در طی دوره رشد و تولیدمثل بیشتر بود. باروری تقریبا در همه زالوهای بالغ T۱ (۹۸%) و غالب زالوهای T۲ (۹۱%) تشخیص داده شد. تعداد نوزادان در T۱ به­ طور معنی­ دار (۰۵/۰p<) بیش از تیمار T۲ بود. می­توان نتیجه گرفت که غذای جایگزین خون کازئینه (T۲) در مقایسه با استفاده از خون تازه (T۱)، سبب تولید کمتر عوامل رشد، تولیدمثل و بقای کمتر (۰۵/۰p<) در زالوی اورینتالیس می­ شود، اما با توجه به مشکلات بهداشتی و پرورشی، کاربرد خون تازه از یک طرف و نزدیکی نتایج دو تیمار تغذیه ­ای از سوی دیگر، می­توان نتیجه گرفت که استفاده از غذای جایگزین خون سبب کاهش هزینه تولید، تسهیل غذادهی به زالوها و تولید زالوی بهداشتی می ­شود.

کلیدواژه ها:

زالوی طبی ، تغذیه ، کازئین ، فاکتورهای رشد ، Hirudo orientalis