ارزیابی قابلیت پرورش جلبک اسپیرولینا (Spirulina platensis) در آب چاه ژرف سیستان

امروزه جلبک اسپیرولینا به عنوان یک مکمل غذایی و حتی غذای سالم و مفید برای انسان مطرح و به صور مختلفی مانند پودر، قرص، چیپس و غیره در دسترس است. علاوه بر کاربرد مصرف انسانی، جلبک اسپیرولینا در آبزی­پروری برای تغذیه مراحل نوزادی سخت پوستان و برخی دیگر از انواع آبزیان، تهیه خوراک دام و طیور و مصارف آرایشی و صنعتی کاربرد دارد. این مطالعه به منظور ارزیابی قابلیت آب نخستین چاه ژرف کشور واقع در منطقه سیستان برای پرورش جلبک اسپیرولینا (Spirulina platensis) انجام شد. ۶ تیمار شامل آب چاه ژرف با شوری­های ۲۵ و ۵/۱۲ و ppt ۵ (به ترتیب آب استحصالی از چاه یک سیستان بدون تغییر شوری، آب ژرف رقیق شده با آب مقطر تا شوری­های ۵/۱۲ و ppt ۵) و آب معمولی با شوری­های ۲۵ و ۵/۱۲ و  ppt ۵ (تهیه شده از نمک دریاچه ارومیه) در نظر گرفته شد. جلبک اسپیرولینا به مدت ۲۱ روز در شرایط استاندارد شامل دمای ۲ ± ۳۰ درجه سانتی­گراد، نور ۳۷ میکرمول بر متر مربع بر ثانیه؛ ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی پرورش داده شد. در پایان دوره آزمایش، شاخص­های رشد و غلظت رنگدانه­های جلبک تولیدی سنجش شد و با مقایسه داده های حاصله در تیمارهای مختلف، قابلیت آب چاه ژرف سیستان برای پرورش جلبک اسپیرولینا تعیین شد. بیشترین زی­توده در تیمار آب معمولی و نمک ارومیه به دست آمد (۱۴/۰ ± ۹۱/۲ گرم در لیتر) و میزان رشد در تیمارهای حاوی آب ژرف کمتر از دیگر تیمارها بود. بنابراین، پرورش اسپرولینا در آب چاه ژرف شماره یک سیستان کارایی پایینی نسبت به آب معمولی دارد و لازم است ترکیب آن به نحوی اصلاح و تغییر داده شود تا اسپرولینا با کارایی مناسب در آن قابل پرورش باشد.

کلیدواژه ها:

چاه ژرف ، شاخص های رشد ، غلظت رنگدانه ، ترکیب غذایی جلبک ، سیستان