بررسی رابطه استحکام من با سازش یافتگی اجتماعی مادران کودکان معلول

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه استحکام من با سازش یافتگی اجتماعی مادران کودکان معلول می باشد. جامعه آماری شامل کل مادران دارای کودک معلول شهرستان ارومیه درسال ۱۴۰۱ بود. به دلیل گسترده بودن جامعه آماری و مشخص نبودن تعداد آن، با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه ۳۸۴ نفر در نظر گرفته شد. همچنین از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. در پژوهش حاضر از پرسشنامه استحکام من (۱۳۸۶)، سازش یافتگی اجتماعی پی کل و ویسمن (۱۹۹۹) استفاده شد. جهت بررسی فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید و همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد، که بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت: با توجه به این که در سازش یافتگی نمره ی بالا به معنی سازش یافتگی پایین است، بین استحکام من با سازش یافتگی اجتماعی رابطه منفی و معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

استحکام من ، سازش یافتگی اجتماعی ، مادران کودکان معلول