کاوش در اثرات آموزش مسئله محور بر پرورش هوش اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

دوران کودکی، به ویژه دوره ابتدایی، نقش کلیدی در رشد و پرورش ابعاد مختلف هویتی فراگیران، از جمله هوش اجتماعی، ایفا می کند. هوش اجتماعی به عنوان توانایی درک و پاسخ به احساسات خود و دیگران، برقراری ارتباط موثر، همکاری و حل مسئله در تعاملات اجتماعی شناخته می شود. پرورش هوش اجتماعی در فراگیران ابتدایی، آنان را قادر می سازد تا روابط سالم و موثری با دیگران برقرار کرده، در چالش های اجتماعی به طور سازنده عمل کنند و به شهروندانی مسئول و متعهد تبدیل شوند.در نظام های آموزشی سنتی، تمرکز اصلی بر آموزش دروس محتوایی و انتقال دانش به صورت یک طرفه است. این رویکرد کمتر فرصتی برای رشد هوش اجتماعی فراگیران فراهم می کند. در مقابل، رویکرد "آموزش مسئله محور" با تمرکز بر حل مسائل واقعی و تشویق به یادگیری فعال و مشارکتی، می تواند زمینه مناسبی برای پرورش هوش اجتماعی فراگیران فراهم کند. تحقیقات نشان داده است که بین هوش اجتماعی بالا و کاهش استرس، اضطراب و افسردگی رابطه معناداری وجود دارد. فراگیرانی که از هوش اجتماعی بالایی برخوردارند، در برقراری ارتباط با معلمان و همکلاسی های خود موفق تر بوده و از انگیزه بیشتری برای یادگیری برخوردارند. پرورش هوش اجتماعی می تواند به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و غیر اجتماعی در فراگیران کمک کند و زمینه را برای ایجاد روابط مثبت و صمیمی فراهم سازد. هوش اجتماعی یکی از مهم ترین مهارت های لازم برای موفقیت در زمینه های گوناگون زندگی، از جمله تحصیل، کار و زندگی شخصی است. این مقاله مروری به بررسی تحقیقات انجام شده در زمینه اثرات آموزش مسئله محور بر پرورش هوش اجتماعی فراگیران ابتدایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

آموزش مسئله محور ، هوش اجتماعی ، فراگیران ، دوره ابتدایی.