واکاوی فقهی-حقوقی ماهیت اجازه و رد

میان صبح صحت و ظلمت بطلان در اعمال حقوقی، گرگ و میشی برزخگون در وضعیت عدم نفوذ به سبب فقدان رضای معتبر حاکم است؛ اینجاست که نقش تعیین کننده تنفیذ و عدم تنفیذ یا به عبارتی اجازه و رد نمایان می شود و صاحب نظران را به این فکر فرو می برد که حقیقت این نقش چیست؟ آیا عمل حقوقی است و ماهیتی قراردادی دارد که از توافق اراده ها نشات می گیرد؟ یا عملی حقوقی از نوع ایقاع است و از اراده یک جانبه مجیز تحقق یافته؟ و یا واقعه حقوقی می باشد چراکه قصد انشاء و منشا در آن جایگاهی ندارد؟ ویا اینکه هیچ یک از این فروض نبوده و ماهیتی دیگر دارد؟ در این مقاله به مفهوم شناسی، تبیین محل اختلاف، تحلیل آراء و استدلال های اندیشمندان و بررسی صور مطروحه و متصوره در این زمینه پرداخته می شود و در نهایت بر اساس مبانی فقهی-حقوقی و جایگاه این موضوع در منظومه حقوقی جمهوری اسلامی ایران، پاسخ و راهکار پیشنهادی به این مساله ارائه می گردد.