نقش میانجی گرایانه اضطراب فراگیر در رابطه بین تیپ شخصیتی D با کیفیت زندگی و سلامت عمومی در بیماران قلبی عروقی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گرایانه اضطراب فراگیر در رابطه بین تیپ شخصیتی D با کیفیت زندگی و سلامت عمومی در بیماران قلبی عروقی انجام شده است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف از نوع تحقیقات بنیادی بود و از لحاظ روش پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی عروقی شهرستان مشهد در سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه آماری پژوهش شامل تعداد ۱۸۰ نفر از بیمارانی که در کلینیک های سطح شهر مشهد که توسط پزشک متخصص تشخیص بیماری قلبی- عروقی گرفتند بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه های تیپ شخصیتی D دنولت (۲۰۰۵)، کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۸)، سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹) و پرسش نامه اضطراب فراگیر اسپیترز و همکاران (۲۰۰۶) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش در سطح توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که تیپ شخصیتی D به طور معناداری با اضطراب فراگیر (۰۰۱/۰>p)، کیفیت زندگی (۰۰۱/۰>p) و سلامت عمومی (۰۰۱/۰>p) رابطه معنادار دارد. همچنین اضطراب فراگیر نیز با کیفیت زندگی (۰۰۱/۰>p) و سلامت عمومی (۰۰۱/۰>p) رابطه معناداری دارد. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد اضطراب فراگیر نقش میانجی در رابطه بین تیپ شخصیتی D با کیفیت زندگی و سلامت عمومی ایفا می کند (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که در رابطه بین تیپ شخصیتی D با کیفیت زندگی و سلامت روان بیماران قلبی- عروقی، اضطراب فراگیر نقش میانجی گرانه ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

اضطراب فراگیر ، بیماری قلبی عروقی ، تیپ شخصیتی D ، سلامت عمومی ، کیفیت زندگی