تحلیل زیباشناسی رنگ در آثار هنری ماتیس در دوره فوویسم

رنگ، یکی از اساسی ترین ارکان هنر نقاشی است. درباره رنگ در نقاشی از دیدگاه های گونا گون بحث شده و جنبه های فیزیکی، روان شناختی و فیزیولوژیکی آن بارها تحلیل شده است، اما هدف از این مقاله، تحلیل زیباشناسانه فرمی و محتوایی رنگ در آثار نقاشی های هانری ماتیس در دوره فوویسم پس از بیان چارچوب نظری است. گردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای به همراه مشاهده تصاویر صورت پذیرفته و تحلیل با روش کیفی صورت می پذیرد. همچنین در نقاشی دوره فوویسم، موضوع اهمیت چندانی ندارد و خلوص و ارزش رنگ به خاطر برانگیختن احساسات از بالاترین اهمیت برخوردار است. این پژوهش نشان می دهد وجود رنگ (کاربرد رنگ) می تواند بدون هرگونه ارتباط با موضوع، تاثیر احساس برانگیز داشته باشد. بسیاری از آثار ماتیس به این نوع کاربرد رنگ گرایش دارد. از ویژگی های بارز و برجسته نقاشی فوویسم ها، بهره گیری جسورانه از رنگ های درخشان، خالص تند و پرکنتراست در کنار یکدیگر است. آن ها این رنگ های تند را با ضربات قلم خشن و پر تحرکشان محکم و قدرتمند به کار می گرفتند. همچنین از نظر فوویسم ها، تصویر، یک «فضای معنوی» بود که در آن ها بایستی از هرگونه سه بعدنمایی دوری جست. پرسپکتیو و ژرفا می بایست از گسترده تابلو پیروی کند. سایه روشن ها و برجسته نمایی به واسطه رنگ حاصل می شدند. مجموع این ویژگی ها بیانگر تاثیر هنری ماتیس به سبب نوآوری ها، پژوهش ها و نظرات جدیدش در باب به کارگیری رنگ و نگاه نوین به هنر نقاشی، در قرن بیستم شهرت یافت.

کلیدواژه ها:

رنگ ، نقاشی ، هنری ماتیس ، فوویسم ، زیباشناسی