عقرب گزیدگی و نقش موسسه رازی در توسعه دانش فنی تولید پادزهر

عقرب گزیدگی یک مشکل جدی بهداشت عمومی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری از جمله ایران است که منجر به مرگ کودکان و افراد ناتوان می شود. تقریبا ۲۲۳۱ گونه عقرب در سراسر جهان یافت می شود اما تعداد کمی از آن ها برای انسان خطر آفرین می باشند. با این وجود، تعداد موارد عقرب گزیدگی در سراسر دنیا قابل توجه است. برای درمان عقرب گزیدگی از راهبردهای مختلفی از جمله استفاده از پادزهر، به ویژه برای بیماران با علائم شدید استفاده می کنند. در سال ۱۹۰۹ چارلز تاد تولید یک پادزهر علیه سم عقرب Buthus quinquestriatus را با ایمن سازی اسب ها با سم خام به عنوان آنتی ژن، شرح داد. براساس کار تاد، محققان در سراسر جهان شروع به تولید پادزهر با استفاده از همان رویکرد کردند. در ایران نیز در سال ۱۳۳۶، اولین پادزهر عقرب گزیدگی با استفاده از زهر ۶ گونه از خطرناک ترین عقرب ها و با جداسازی ایمونوگلوبولین G (IgG) توسط موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی تولید گردید. علی رغم دستیابی به نتایج رضایت بخش با استفاده از این رویکرد، محققان در حال مطالعه روی رویکردهای جایگزینی برای تولید پادزهر عقرب گزیدگی هستند ولی هیچ یک از این رویکردهای جدید تاکنون به مرحله تولید انبوه نرسیده است.

کلیدواژه ها:

عقرب گزیدگی ، پادزهر ، ایمونوگلوبولین ، موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی