اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهزیستی روان شناختی و درماندگی روانشناختی مادران کودکان با اختلال یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهزیستی روانشناختی و درماندگی روانشناختی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری خاص بود. این مطالعه از نوع تجربی و با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دانش آموزان کلاس سوم تا پنجم مراجعه کننده به مراکز ناتوانی یادگیری شهر زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. از این تعداد، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در ۸ جلسه یک و نیم ساعته درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سلامت روانی جامعه ایرانی(-M.H.I (۲۸ بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۲ و به کمک آرمون کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد و مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد، درماندگی روانشناختی را کاهش می دهد (P <۰/۰۵) و بهزیستی روانشناختی را افزایش می دهد (P <۰/۰۵) بنابر این، با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش درماندگی روانشناختی و بهزیستی روانشناختی در مادران کودکان دارای ناتوانی در یادگیری خاص می شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، بهزیستی روانشناختی ، درماندگی روانشناختی ، اختلال یادگیری خاص